ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΝΑ "ΣΤΑΥΡΩΣΟΥΜΕ", ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Εμείς οι άνθρωποι ανταποκρινόμενοι στην αγάπη του Χριστού, πρέπει να «σταυρώσουμε» τον εαυτό μας, δηλαδή να «σταυρώσουμε», να πολεμήσουμε τα πάθη και τις αμαρτίες μας.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Ο σταυρός του Χριστού μέσα στη ζωή μας, είναι ο πνευματικός αγώνας του καθενός μας να αντισταθεί στο κοσμικό φρόνημα του κόσμου και διαπερνώντας μέσα από τις δοκιμασίες και τις θλίψεις να παραμείνει πιστός στον λόγο του Θεού. 

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΗ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΗ.

 Επιστρέφοντας στην επισκοπική του επαρχία ο Άγιος Σπυρίδωνας από την Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. του αναγγείλαν με λύπη ότι η θυγατέρα του η Ειρήνη, η Ρηνούλα είχε πεθάνει όσο αυτός έλειπε και την ενταφίασαν. Μια δοκιμασία ακόμη τον περίμενε και αυτή η είδηση του έφερε πολλά συναισθήματα αλλά την υπέμεινε με καρτερία και υπομονή όπως άλλωστε έκανε σε όλη του την ζωή.

Λίγες μέρες μετά τον επισκέφθηκε μια γειτόνισσα και του ανέφερε πως είχε εμπιστευθεί προς φύλαξη στην Ρηνούλα ένα πολύτιμο κόσμημα το οποίο δεν πρόλαβε να της το επιστρέψει ούτε και γνώριζε η ίδια τον τόπο όπου το είχε φυλάξει και το ζήτησε πίσω από τον Άγιο. Πράγματι ο Άγιος δίχως δεύτερη σκέψη έψαξε ολάκαιρο το σπίτι, κάθε πιθανή κρύπτη μα δεν βρήκε τίποτε.

Αμέσως μετά βγήκε από την οικεία του και ακολουθούμενος από την γειτόνισσα πήγε στον τάφο της μονάκριβης του κόρης.

Μπροστά στον μνήμα σα να απευθύνεται σε άνθρωπο ζωντανό προσφωνεί την κόρη του και την ερωτά:

-Ειρήνη κόρη μου, που έκρυψες το κόσμημα της γειτόνισσας;

(Μα μήπως του σάλεψε; Μήπως δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τον χαμό της κόρης του; Μα αυτός που καθετί παράδοξο, φυσιολογικό και καθημερινό το μετέτρεπε ήταν δυνατόν να μην ξέρει τι κάνει;)

Κι ευθύς αμέσως μέσα από τον τάφο ακούστηκε η φωνούλα της Ειρήνης, της Ρηνούλας.

-Στο ...(τάδε)... σημείο το έχω φυλαγμένο πατέρα μου!!!

Κι ο πατέρας της σαν Κύρης της ζωής και του θανάτου, χάρισμα της θαυματουργίας του που του το απέδωσε ο Ουράνιος Πατέρας, της απαντά:

-Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου, κοιμήσου τώρα μέχρις ότου έρθει η Βασιλεία των Ουρανών.

Και πράγματι γυρνώντας στην οικεία του με την γειτόνισσα βρήκε το κόσμημα στο σημείο όπου του είχε υποδείξει η νεκρή κόρη του.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Ο Θεός είναι η ειρήνη της ψυχής μας. Ο Χριστός είναι το φως του κόσμου. Κοντά στον Χριστό όλα φωτίζονται, λαμβάνουν άλλη διάσταση.

ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ: ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ, ΕΑΝ ΕΜΕΙΣ ΠΡΩΤΟΙ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ;

Άγιος Σπυρίδων: Τίποτα δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν δεν είμαστε επιεικείς προς τους ανθρώπους και αν δεν συγχω­ρούμε τις αδυναμίες τους! Διότι πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Θεός θα μας συγχωρήσει, εάν εμείς πρώτοι δεν συγχωρούμε άλλους;

ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

Σε κάθε βήμα μας βοηθός η Παναγία, να μας προσέχει, να μας βοηθά και να μας χαρίζει υγεία. 

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ!

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς! 

ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΑΛΗΝΗ!

Πίστη στον Θεό σημαίνει γαλήνη και ανάπαυση στην ψυχή μας! 

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΕΙΤΕ ΠΟΤΕ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΑΜΟ!

Π. Σάββας Αχιλλέως: Σας παρακαλώ πάρα πολύ, εσείς οι πιστοί, δεν Θα παρευρεθείτε ποτέ σε πολιτικό γάμο, όποιος και να είναι αυτός που παντρεύεται, θέλεις ας είναι αδελφός μας, θέλεις ας είναι γιος μας ή κόρη μας. Δεν Θα παρευρεθείτε ποτέ σε τέτοιο γάμο, διότι εκεί δεν υπάρχουν Άγγελοι και Θεός. Εκεί υπάρχει ένας άνθρωπος, ο οποίος φέρει το όνομα δήμαρχος ή ένας αντιπρόεδρος του δημάρχου και λεγεώνες δαιμονίων! Γι' αυτό όσοι παρευρίσκεστε σε πολιτικούς γάμους, πρέπει να το εξομολογηθείτε, διότι πρόκειται περί αμαρτίας φοβέρας! 

Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ: ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΠΩΣ ΞΥΠΝΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΠΡΩΪ ΜΕ ΚΑΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΕ ΚΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

Π. Ανανίας Κουστένης: Έχετε δει πως ξυπνάμε πολλές φορές το πρωί με κακή διάθεση με κακούς λογισμούς; Και το κακό είναι ότι καθόμαστε κάτω στο κρεβάτι και τους επωάζομε. Να πεταχτούμε πάνω. Πετάξου επάνω αδελφέ! Άναψε το καντηλάκι σου, αν έχει σβήσει. Βάλε λίγο λιβάνι. Φίλησε την εικόνα. Πες δυο «Πατερημά". Πες δυο κουβέντες. Και άλλαξε το κλίμα. Άλλαξε τη διάθεση. Έχει σημασία αυτό. Ό,τι και να γίνεται μην καθόμαστε κάτω. Ας πεταγόμαστε πάνω αδελφοί!

Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ: ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ, ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ!

Π. Ανανίας Κουστένης: Ας φροντίζουμε, όσο μπορούμε, να τα φτιάχνουμε με τον Χριστό μας. Επιμένω. Να τα φτιάχνουμε! Εκείνος μας περιμένει την κάθε ώρα, την κάθε στιγμή. Κι αν κάνουμε βλακείες εμείς, μας φέρει σε αδιέξοδο η αμαρτία μας και το κακό. Και στο αδιέξοδο αυτό την έχει στημένη και κάθεται ο γλυκύς Ναζωραίος.
Ο Αναστάς εκ νεκρών. Μας περιμένει. Μας περιμένει! Και τότε απελπισμένοι απ’ όλους κι απ’ όλα, ξεγυμνωμένοι και φτωχοί, πέφτουμε στη δική Του αγκαλιά. Στην Αγία Του Εκκλησία. Για να πλουτίσουμε τη φτώχεια μας. Για να αναστήσουμε την ψυχή και τη ζωή μας! 

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΟΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΕ ΦΩΤΙΣΕΙ, ΤΟΤΕ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Όταν ο Κύριος σε φωτίσει, τότε η ψυχή σου θα Τον αισθανθεί, θα αισθανθεί πως τη συγχώρησε και την αγαπάει. Θα το μάθεις με την πείρα σου, και η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα μαρτυρεί στην ψυχή τη σωτηρία, και θα θέ λεις τότε να διακηρύσσεις σ’ όλο τον κόσμο: “Πόσο πολύ μας αγαπάει ο Κύριος!”. 

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Όταν αγαπάς και προσεύχεσαι για τον αδελφό που σε πειράζει, τότε η Θεία Χάρις μειώνει την ισχύ του πειρασμού. 

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: ΑΝΟΙΞΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΨΑΛΜΟΝ!

Π. Σάββας Αχιλλέως: Άνοιξε αδελφέ μου το Ψαλτήριον και διάβαζε κάθε ημέρα από έναν Ψαλμόν, να σε ακούσει ο Θεός να σε ελεήσει. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ Ο ΕΝ ΧΙΩ

 Όσιος Παρθένιος ο εν Χίω

 

Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από το χωριό Δαφνώνας. Σε νεαρή ηλικία αρραβωνιάσθηκε και ασχολήθηκε με το εμπόριο μεταξύ Χίου, Σμύρνης και Κωνσταντινούπολης. Ενώ ετοιμαζόταν για γάμο ειδοποιήθηκε ότι η μνηστή του αρρώστησε βαριά και μέχρις ότου επιστρέψει από το ταξίδι, είχε πεθάνει.
Θέλοντας να δει την μνηστή του «ίδίοις ὄμμασι» νεκρή, πήγε στο τάφο νύκτα, την ξέθαψε και την πήρε στην αγκαλιά του. Φιλοσοφίσας το, εκ των Μακαρισμών της Νεκρωσίμου Ακολουθίας, τροπάριο «ἐξέλθωμεν καί ἴδωμεν ἐν τοῖς τάφοις ὅτι γυμνά ὀστέα ὁ ἄνθρωπος σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία », χωρίς να πει τίποτε σέ κανένα, εγκατέλειψε τις φροντίδες του μάταιου κόσμου, έγινε μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου και επιδόθηκε σε ασκητικούς αγώνες.
Με την ευλογία του γέροντός του ανέβαινε στην κορυφή του Πενθόδους όρους, άναβε την κανδήλα και γενικά φρόντιζε το εκεί ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου. Κάποια στιγμή, «θείᾳ βουλήσει», ανακάλυψε ένα σπήλαιο στην Ν.Α. πλευρά του όρους, όπου αποφάσισε να ασκητέψει. Εκεί έζησε νηστεύων, αγρυπνῶν και προσευχόμενος νύκτα και μέρα.
Ο Κύριος, βλέποντας τους πνευματικούς του αγώνες, τον αντάμειψε με πολλά πνευματικά χαρίσματα μεταξύ των οποίων και το διορατικό. (Προείπε τον μεγάλο και φοβερό σεισμό της Χίου το 1881 μ.Χ.). Σύντομα η φήμη του εξαπλώθηκε και το ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Μάρκου εξελίχθηκε σε Σκήτη, όπου ο Παρθένιος με τους υποτακτικούς εξασκούσε τα μοναχικά του καθήκοντα.
Όλος ο κόσμος συρρέει από τα διάφορα μέρη του νησιού για να ακούσει τα μελίρρυτα λόγια του και να ζητήσει την ευχή και την ευλογία του. Ο αείμνηστος Καθηγητής Λάζαρος Ζανάρας, κατέγραψε, χωρίς την θέληση του Οσίου, ότι ο Όσιος Παρθένιος επετέλεσε εν ζωή πολλά θαύματα.
 
Εκοιμήθη εν ειρήνη την 8η Δεκεμβρίου 1883 μ.Χ. Τα Λείψανα του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Αγίου Μάρκου Χίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 8 Δεκεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ: ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!

Γέρων Ιωαννίκιος: Το να είναι κανείς πραγματικός και αληθινός, δεν είναι καθόλου εύκολο. Πρέπει να το λέει η καρδιά του, η ύπαρξή του, η ζωή του. Να πυρπολείται από την αγάπη του Χριστού. Με τίποτα και με κανένα να μην την ανταλλάζει.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Δεν υπάρχει κανένας, που να επικαλέστηκε την Παναγία με πίστη και να μην τον άκουσε με ευσπλαχνία. 

Βλέποντας την εικόνα της Παναγίας, αφιέρωσε την καρδιά σου σ’ Αυτήν που βασιλεύει στον Παράδεισο και ευχαρίστησέ Την, γιατί στάθηκε πάντα έτοιμη στο θέλημα του Θεού και γιατί δεν λείπει στον αόρατό μας πόλεμο, η προστασία και η βοήθειά Της. Δεν υπάρχει κανένας, που να επικαλέστηκε την Παναγία με πίστη και να μην τον άκουσε με ευσπλαχνία.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Ο ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΜΙΑΝ ΑΠΛΗ ΚΑΛΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός δέν ἀποτελεῖ γιά τόν πιστό μίαν ἁπλή συνήθεια, ἕνα τυπικό θρησκευτικό καθῆκον, μία κοινωνική ὑποχρέωση ἤ ἔστω μία ψυχολογική διέξοδο ἀπό τόν ἀσφυκτικό κλοιό τῆς καθημερινότητας. Ἀντίθετα, μέ τήν προσέλευσή του στό ναό ἐκφράζει μίαν ὑπαρξιακή του ἀνάγκη. Τήν ἀνάγκη νά ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά. Νά συναντήσει τήν Πηγή τῆς ζωῆς του, τό Δημιουργό του, καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του. Νά ἐκφράσει τήν ἀγάπη καί τήν εὐλάβειά του στήν Παναγία μας καί στούς Ἁγίους, τοῦ φίλους τοῦ Θεοῦ. Νά νιώσει δίπλα του τούς πνευματικούς του ἀδελφούς. 

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΩΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ!

 Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Λόγος περί αγώνος πνευματικού

 

«Όπως συμβαίνει στην περίπτωσι συνοικεσίου, κατά το οποίο ο γαμβρός βραδύνει σε ταξίδι ή είναι απασχολημένος σε άλλες υποθέσεις και αναβάλλει τον γάμο, εάν η νύμφη οργισμένη καταφρονήσει την αγάπη εκείνου και διαγράψει ή σχίσει το χαρτί του αρραβώνος, αμέσως χάνει τις ελπίδες της για τον γαμβρό, έτσι φυσικώς συμβαίνει να γίνεται και στην περίπτωση της ψυχής.
Εάν πει κάποιος από τους αγωνιζομένους «έως πότε πρέπει να κακοπαθώ», και παραμελήσει τους ασκητικούς κόπους, με την αμέλεια δε των εντολών και την εγκατάλειψη της διηνεκούς μετανοίας κατά κάποιον τρόπο διαγράψει και σχίσει τα συμφωνητικά, αμέσως εκπίπτει και του αρραβώνος και της ελπίδος προς τον Θεό» (19Α,505)
«Και σεις οι ίδιοι, αν θέλετε, πάσχοντας και τιμωρούμενοι υπέρ του Χριστού, μπορείτε να μαρτυρήσετε σαν εκείνους καθημερινώς, όχι μόνο ημέρα αλλά και νύκτα και κάθε ώρα. Και πώς θα γίνει αυτό; αν και σεις παραταχθείτε εναντίον των ολεθρίων δαιμόνων, αν αντιστέκεστε πάντοτε κατά της αμαρτίας και του θελήματός σας. Πράγματι εκείνοι αγωνίζονταν προς τυράννους, ενώ εμείς έχομε αγώνα προς τους δαίμονες και τα ολέθρια πάθη της σάρκας, τα οποία επιτίθενται τυραννικώς στις ψυχές μας κάθε ημέρα και νύκτα και ώρα και μας εκβιάζουν να πράξομε πράγματα που δεν αρμόζουν στην θεοσέβεια και παροργίζουν τον Θεό. Αν λοιπόν σταθούμε απέναντι σ’ αυτά και δεν γονατίσομε στη Βάαλ και δεν πεισθούμε στις συστάσεις των πονηρών δαιμόνων ούτε υπηρετήσομε τη σάρκα φροντίζοντας για τις επιθυμίες της, τότε εύλογα κι’ εμείς θα είμαστε μάρτυρες, αγωνιζόμενοι προς την αμαρτία, έχοντας δηλαδή στη μνήμη μας τους μάρτυρες και τα αφόρητα κτυπήματα που υπέστησαν και πολεμώντας γι’ αυτό κατά του διαβόλου αλλ’ επίσης αποβλέποντας, και προς τους πόνους εκείνων και σκεπτόμενοι πόσο υστερούμε εμείς από την άθληση εκείνων και στενάζοντας από ψυχή, θ’ αξιωθούμε τα ίδια στεφάνια μ’ εκείνους, αν όχι κατά την ποσότητα, τουλάχιστο κατά την ποιότητα, σύμφωνα με την άνωθεν αγαθότητα του Θεού προς εμάς, και θα είμαστε αν όχι ίσοι κατά την παρρησία προς εκείνους, αλλά πάντως ίσοι στην υπομονή και την ευχαριστία για τα δεινά των πόνων. Εκείνοι σώθηκαν από τα έργα και τους πόνους της αθλήσεως, εμείς ελπίζομε να σωθούμε από έργα και πόνους ασκήσεως και γενικά από τη φιλανθρωπία και χάρη του Δεσπότη· εκείνοι από ίδρωτες και αγώνες μαρτυρικούς, εμείς από δάκρυα και αγώνες ασκητικούς· εκείνοι από τη χύση του αίματός των, εμείς από την εκκοπή του θελήματός μας, με το να επιμένομε πάντοτε και να έχομε μέσα μας την θανατική καταδίκη και να δεχόμαστε κάθε ώρα το θάνατο, εκτείνοντας το λαιμό μας πρόθυμα για να πεθάνομε για κάθε εντολή του Δεσπότη μας Θεού αντί να δεχθούμε να την παραβούμε έστω και μ’ ένα απλό λόγο» (τ.19Γ, σελ.151-153).
 
(ΕΠΕ, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου)

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: "ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 6-12-1978".

Τοῦ ἁγίου Νικολάου. 6 Δεκεμβρίου

Καὶ πάλι, ἀγαπητοί μου, ἀνέτειλε ἡ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου. Τί νὰ ποῦμε σήμερα στὴν ἑορτή του; Νὰ ἐγκωμιάσουμε τὶς ἀρετές του; Νὰ ἐπαινέσουμε τὴν ἐγκράτειά του; Ὅπως λέει τὸ ἀπολυτίκιό του, ὑπῆρξε τῆς «ἐγκρατείας διδάσκαλος». Διότι ὄχι μόνο ὅταν ἦταν μεγάλος, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἦταν βρέφος, στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας του, νήστευε τὸ γάλα καὶ δὲν θήλαζε. 

Νὰ ἐπαινέσουμε τὴν πραότητά του, ποὺ λέει πάλι τὸ ἀπολυτίκιό του ὅτι ὑπῆρξε «εἰκόνα πραότητος»; Στὶς ὕβρεις καὶ συκοφαντίες καὶ διαβολὲς τῶν ἐχθρῶν του ἀπαντοῦσε μὲ μεγάλη πραότητα. Μᾶς διδάσκει, ὅτι κ᾿ ἐμεῖς, ὅσες φορὲς ὑβριζόμεθα καὶ συκοφαντούμεθα στὸν κόσμο αὐτόν, πρέπει νὰ εἴμεθα πρᾶοι. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη δύναμις ἀπὸ τὴν πραότητα, μὲ τὴν ὁποία νικῶνται οἱ δαίμονες τῆς κολάσεως.

 Ἢ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη του, τὴ μεγάλη του ἐλεημοσύνη; Νύχτα πήγαινε στὰ φτωχὰ σπίτια καὶ ἄφηνε χρυσᾶ νομίσματα, καὶ ἔσωσε ἔτσι ὑπάρξεις ἀπὸ τὸ βόρβορο καὶ τὴ διαφθορά.

 Ἢ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν πίστι, τὴ μεγάλη καὶ ἀκλόνητη πίστι ποὺ εἶχε ὁ ἅγιος; Ὅταν ἡ Ἐκκλησία κινδύνευσε ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Ἀρείου, ἔσπευσε στὴν πόλι τῆς Νικαίας κ᾿ ἐκεῖ μαζὶ μὲ ἄλλους ἁγίους πατέρας συνετέλεσε στὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας. Βέβαια ὁ ἅγιος Νικόλαος δὲν εἶχε τὴν εὐγλωττία τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου ἢ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν ἄλλων πατέρων, γιατὶ ἦταν ἀγράμματος. Ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; Ὅταν ἄκουσε τὸν Ἄρειο νὰ βλασφημῇ τὸ Χριστό, αὐτὸς ὁ πρᾶος καὶ ταπεινὸς ἐξανέστη καί, ὅπως λέει ὁ βίος του, ἐρράπισε τὸν αἱρεσιάρχη γιὰ τὴ βλασφημία του. 

Καὶ εἶνε γιὰ μᾶς δίδαγμα ὅτι, ὅσες φορὲς προσβάλλεται ὁ Θεός, πρέπει νὰ ἐξανιστάμεθα. Ἐμεῖς, ἀντιθέτως, ὅσες φορὲς προσβάλλεται τὸ ἐγώ μας, ὅσες φορὲς ἀδικούμεθα, ὑβριζόμεθα, προπηλακιζόμεθα, τότε ἐξοργιζόμεθα καὶ γινόμεθα θηρία καὶ ἀπειλοῦμε τὸ σύμπαν• ἀλλ᾿ ὅταν θίγεται καὶ βλασφημῆται ὁ Χριστός, τότε δείχνουμε ἀδιαφορία. Ἀντιθέτως ὁ ἅγιος• στὶς προσωπικές του προσβολὲς ἀπαντοῦσε μὲ πραότητα, ὅταν ὅμως ὑβρίζετο ὁ Χριστὸς ἀπαντοῦσε μὲ σφοδρότητα• ἔτσι ῥάπισε τὸν Ἄρειο. Ἐμεῖς ἔχουμε περὶ πολλοῦ τὸ ἐγώ μας, ὄχι τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐκεῖνος.

 Ὁ ἅγιος Νικόλαος, δηλαδή, εἶνε σύνοψις ὅλων τῶν ἀρετῶν, ἔκφρασις τῶν μακαρισμῶν τοῦ Χριστοῦ, διότι στὸ πρόσωπό του ἐφαρμόσθηκαν ὅλοι οἱ μακαρισμοὶ τοῦ Κύριου(βλ. Ματθ. 5,1-12).

Εἶνε λοιπὸν γεγονὸς ὅτι ὁ ἅγιος ὑπῆρξε καὶ πρᾶος, καὶ ἐλεήμων, καὶ πιστὸς κι ἀφωσιωμένος στὸ Θεό, εἶνε γεγονὸς ὅτι ὑπῆρξε ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ• ἀλλὰ εἶνε γεγονὸς ὅτι ὁ ἅγιος Νικόλαος εἶνε καὶ ὁ προστάτης τῶν ἀδικουμένων καὶ ἀδυνάτων. Αὐτὸ τὸν ἅγιο τιμοῦμε καὶ ὑμνοῦμε σήμερα. Καὶ ὅλοι μας, μὲ μιὰ καρδιὰ καὶ μὲ μιὰ ψυχή, ἑνωμένοι στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ, στὴν ὀρθόδοξο πίστι, ἂς παρακαλέσουμε, ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ, νὰ ἐλεήσῃ καὶ σώσῃ ὅλους μας• ἀμήν. 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος 

Απόσπασμα Ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ν. Ἁγ. Νικολάου πόλεως Φλωρίνης τὴν 6-12-1978. Ολόκληρη η ομιλία στο «ΚΥΡΙΑΚΗ – ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ» - ἀριθμ. φύλλου 824.