ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΦΩΣ!

Μην ασχολείσαι με το σκοτάδι, άνοιξε το παράθυρο στο Φως!

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΣΕΝΑ!

Χριστέ μου έχω εμπιστοσύνη σε Σένα και γνωρίζω ότι ουδέποτε με εγκαταλείπεις. Σε δοξάζω και Σε ευχαριστώ για το κάθε τι στη ζωή μου!

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

Μην καλλιεργείς τα αγκάθια στην ψυχή σου. Καλλιέργησε τα λουλούδια της αγάπης!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Τα δικά Μου παιδιά είναι εκείνα, που στο στόμα τους συνέχεια Με έχουνε. Από το μυαλό τους δεν με βγάζουν ποτέ. Αλλά και από την καρδιά τους ποτέ δεν με αφήνουν.

ΤΟ ΕΛΕΟΣ, Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άφησε το παρελθόν στο έλεος του Θεού, το παρόν στην Αγάπη Του και το μέλλον στην πρόνοιά Του.

ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ, ΤΟ ΦΩΣ, Η ΖΩΗ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΧΑΡΑ, Η ΟΔΟΣ!

Εγώ είμαι ο Δημιουργός!

Εγώ είμαι το Φως!

Εγώ είμαι η Ζωή!

Εγώ είμαι η Αλήθεια!

Εγώ είμαι η Χαρά!

Εγώ είμαι η Οδός!

ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΠΟΤΕ!

Ακόμα κι όταν όλοι σε εγκαταλείψουν Εκείνος δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Αρκεί μια ευχή και θα είναι κοντά σου... 

"Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με"!

ΛΕΓΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ!

Λέγε την ευχή και άφησε την χάριν του Αγίου Πνεύματος να εισέλθη εις τα βάθη της ψυχής σου... 

"Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με"!

ΚΥΡΙΕ, ΟΙ ΠΤΩΣΕΙΣ ΜΟΥ ΠΟΛΛΕΣ!

Οι πτώσεις μου πολλές. Ευδόκησε Κύριε, η τελευταία πτώση μου να ‘ναι στα πόδια Σου. Αμήν!

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΑΦΛΑΓΟΝΑΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ στὰ ἔσχατα χρόνια.

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

Στὰ ἐνταλτήρια γράμματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐφοδίαζε ἡ Ἐκκλησία 

τοὺς χειροτονηθέντες Ἀρχιερεῖς,

τὸ πρῶτο καθῆκον ποὺ τοὺς ὑπενθύμιζε ἦταν ἡ φύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Διὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης  «τὰ τῆς καθαρᾶς καὶ ἀμωμήτου πίστεως διαφυλάττεται γνωρίσματα καὶ ἀνόθευτον ταύτης ἐναστράπτει τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ κάλλος». Καί«τὰ θεῖα καὶ ἀποστολικὰ θεσπίσματα, χερσὶν ὑπτίαις, εἰσδέχεσθαι καὶ ὡς θεοχαράκτους πλάκας ταῦτα τιμᾶν καὶ φυλάττειν».[1] Καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου –παρατηρεῖ ὁ Ζωναρᾶς στὴν ἑρμηνεία τοῦ ΝΗ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα– πρέπει νὰ εἶναι μία διαρκὴς ὑπόμνηση τοῦ πνευματικοῦ χρέους τοῦ ἐπισκόπου ἀπέναντι στὸν λαό. Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ φρουρός, ποὺ ἀπὸ ὑψηλὸ μέρος ἐπισκοπεῖ, μηπως ἀντιληφθεῖ ἔγκαιρα κάποια ἐχθρικὴ ἐνέργεια. Ἀλλοίμονο ἐὰν ὁ Ἐπίσκοπος κοιμηθεῖ. Ἡ πόλη θὰ καταστραφεῖ ἐξ αἰτίας του. Πρὸς αὐτὸν ἀπευθύνεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ: «Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα· εἰ μὴ διαστείλῃ, μηδὲ λαλήσῃς ἀποθανεῖται ὁ ἄνομος ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω».[2] Ὅταν ὁ ὕπαρχος τοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντα (304-378), ὁ Μόδεστος, πίεζε τοὺς Ἐπισκόπους νὰ ὑπογράψουν ὑπὲρ τοῦ ἀρειανισμοῦ, ὁ Μ. Βασίλειος ἀπτόητος ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς γιὰ δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία καὶ θανατικὴ καταδίκη, ἀρνοῦνταν. Ὁ Μόδεστος ἐξοργισμένος τοῦ εἶπε ὅτι κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν τοῦ μίλησε ἔτσι. Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος ἀπάντησε: «Φαίνεται ὅτι δὲν συνάντησες πραγματικὸ Ἐπίσκοπο». Τέτοιοι  ἦταν οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ. Πῶς θὰ εἶναι ὅμως οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ τῶν ἐσχάτων χρόνων; Τί λένε οἱ Ἅγιοί μας;  

Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος

«Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ Ἱερεῖς τὸ ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ Μοναχοὶ τὰ τοῦ κόσμου ποθήσουσιν...».[3]

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός

 «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων»[4]

 Ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης

 «Ὅταν πλησιάσῃ ὁ καιρὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ σκοτισθῇ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθῇ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία... Οἱ ποιμένες τῶν Χριστιανῶν Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς θὰ εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, μὴ γνωρίζοντες παντελῶς τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἀπὸ τὴν ἀριστεράν... Αἱ Ἐκκλησίαι δὲ τοῦ Θεοῦ θὰ στερηθοῦν εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων καὶ ἀλλοίμονον τότε εἰς τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι θὰ στερηθοῦν τελείως τὴν πίστιν, διότι δὲν θὰ βλέπουν ἀπὸ κανένα φῶς ἐπιγνώσεως...».[5]

 Ὁ Ἀββὰς Μωϋσῆς

 «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις... θέλουν προχειρίζεσθαι Ἡγούμενοι καὶ ποιμένες ἄνδρες ἀδόκιμοι ἀρετῆς, ἄπιστοι... μὴ διακρίνοντες τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἐκ τῆς ἀριστερᾶς, ἀμελεῖς, φιλομέριμνοι, τὰ πρωτεῖα μὲ δῶρα ἁρπάζοντες... μὴ γνωρίζοντες κατηχεῖν καὶ νουθετεῖν τὸ ποίμνιον... ἐκ τῆς τοιαύτης δὲ ἀμελείας καὶ κατάφρονήσεως τῶν ποιμένων ἀπολοῦνται οἱ ἀδελφοί...».[6]

 Ὁ  ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

 «Ζητᾶμε σημεῖο τῆς [Β΄] παρουσίας τοῦ Κυρίου. Ἐμεῖς οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ζητᾶμε ἐκκλησιαστικὸ σημεῖο, καὶ ὁ Κύριος λέγει· “καὶ τότε θὰ σκανδαλισθοῦν πολλοὶ καὶ θὰ παραδώσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ θὰ μισήσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο”».[7] 

«Ἂν ἀκούσῃς ὅτι Ἐπίσκοποι στρέφονται ἐναντίον Ἐπισκόπων καὶ κληρικοὶ ἐναντίον κληρικῶν καὶ λαοὶ ἐναντίον λαῶν καὶ φτάνουν μέχρι νὰ χυθεῖ αἷμα, νὰ μὴν ταραχθεῖς. Διότι κάτι τέτοιο εἶναι ἤδη γραμμένο».[8]

Ὁ  Ἀββὰς Ἰσχυρίων

Κάποτε, (τὸν 4ο αἰώνα), ὅταν ρωτήθηκαν κάποιοι Μονα-χοὶ γιὰ τὸ πῶς θὰ ζοῦν καὶ θὰ εἶναι οἱ Μοναχοὶ καὶ Κληρικοὶ τὶς ἑπόμενες γενεὲς καὶ τὰ ἔσχατα χρόνια,  ὁ Ἀββὰς Ἰσχυρίων εἶπε τὰ ἑξῆς: «Αὐτοὶ πρόκειται νὰ ἐργασθοῦν καὶ νὰ φθάσουν στὰ μισὰ ἀπ’ ὅ,τι μπορέσαμε καὶ φθάσαμε ἐμεῖς». Καὶ ἐρώτησαν πάλι. «Καὶ μετὰ ἀπ’ αὐτοὺς οἱ μετέπειτα τί θὰ κάνουν;» Καὶ ἀπήντησε: «Ἐκεῖνοι δὲν πρόκειται νὰ ἔχουν κανένα πνευματικό ἔργο καὶ καμία οὐσιαστικὴ ἀρετή. Πρόκειται δὲ νὰ τοὺς ἔλθει πολὺ μεγάλος πειρασμὸς καὶ ὅσοι μπορέσουν νὰ ἀντέξουν καὶ νὰ τὸν ὑπομείνουν μέχρι τέλους, θὰ φανοῦν ἀνώτεροι ἀπὸ ὅλους ἡμᾶς καὶ τοὺς Ἁγίους μας ».[9]

Ἀββὰς Παμβώ

«Ἀλήθεια γέροντα, θὰ ἀλλάξουν οἱ συνήθειες καὶ οἱ παραδόσεις τῶν χριστιανῶν καὶ δὲν θὰ ὑπάρχουν Ἱερεῖς στὶς ἐκκλησιές; Καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ θὰ ψυχραθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν καὶ θὰ πέσει μεγάλη θλίψη. Θὰ γίνουν ἐπιδρομὲς ἐθνῶν. Μετακινήσεις λαῶν, ἀστάθεια στοὺς βασιλεῖς, ἀνωμαλία στοὺς κυβερνῆτες, οἱ Ἱερεῖς θὰ γίνουν ἄσωτοι καὶ οἱ Μοναχοὶ θὰ ζοῦν μὲ ἀμέλεια. Οἱ Ἡγούμενοι θὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴ δική τους σωτηρία ἀλλὰ καὶ τοῦ ποιμνίου τους. Θὰ εἶναι ὅλοι τους πρόθυμοι καὶ πρῶτοι στὰ τραπέζια καὶ ἐριστικοί. Ὀκνηροὶ στὶς προσευχὲς ἀλλὰ πρόθυμοι στὴν καταλαλιά, ἕτοιμοι γιὰ κατηγορία. Δὲν θὰ θέλουν οὔτε νὰ μιμοῦνται οὔτε νὰ ἀκοῦνε βίους καὶ λόγους Γερόντων, ἀλλὰ κυρίως θὰ φλυαροῦν καὶ θὰ λένε «ἂν ζούσαμε κι ἐμεῖς στὶς μερες τους, θὰ ἀγω-νιζόμασταν καὶ ἐμεῖς». Οἱ Ἐπίσκοποι πάλι τῶν καιρῶν ἐκείνων θὰ δείχνουν δουλικότητα πρὸς τοὺς ἰσχυρούς, θὰ βγάζουν τὶς ἀποφάσεις ἀνάλογα μὲ τὰ δῶρα ποὺ θὰ παίρνουν καὶ δὲν θὰ ὑπερασπίζονται τοὺς φτωχούς, ὅταν θὰ κρίνονται. Θὰ θλίβουν τὶς χῆρες καὶ θὰ καταταλαιπωροῦν τὰ ὀρφανά. Ἀκόμη θὰ εἰσχωρήσει καὶ στὸν λαὸ ἀπιστία, ἀσωτία, μίσος, ἔχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, ἔξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι καὶ διαρπαγές». Εἶπε τότε ὁ ἀδελφός: «Καὶ τί θὰ μπορεῖ νὰ κάνει κανεὶς σὲ τέτοιους δύσκολους καιρούς;» Καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Παιδί μου, σὲ τέτοιες ἡμέρες θὰ σωθεῖ ἐκεῖνος ποὺ θέλει καὶ προσπαθεῖ νὰ σώσει τὴν ψυχή του καὶ αὐτὸς θὰ ὀνομαστεῖ μέγας στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».[10]

Στάρετς Ἀνατόλιος 

«Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ δρᾷ μὲ πανουργία γιὰ νὰ ὁδηγήσει στὴν Αἵρεση, ἂν ἦταν δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Δὲν θὰ ξεκινήσει μὲ τὴν ψυχρὴ ἀπώθηση τῶν δογμάτων τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῆς παρθενίας τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ξεκινήσει ἀνεπαίσθητα νὰ καταστρέφει τὶς διδασκαλίες καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν μεγάλη τους πνευ-ματικότητα, ποὺ ἔφτασε σὲ μᾶς μέσῳ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.  Λίγοι θὰ παρατηρήσουν αὐτὰ τὰ καλοπιάσματα τοῦ ἐχθροῦ, μόνον ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι πολὺ πεπειραμένοι στὴν πνευματικὴ ζωή. Οἱ Αἱρετικοὶ θὰ ἀποκτήσουν ἰσχὺ πάνω στὴν Ἐκκλησία καὶ θὰ τοποθετήσουν τοὺς ὑπηρέτες των παντοῦ.  Οἱ εὐλαβεῖς θὰ ἀτενίζονται καταφρονητικά. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ἀπὸ τοὺς καρπούς των θὰ τοὺς ἀναγνωρίσετε καὶ ἔτσι, ἀπὸ τοὺς καρποὺς των καθὼς καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν Αἱρετικῶν, προσπαθῆστε νὰ τοὺς διακρίνετε ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένες. Αὐτοὶ εἶναι πνευματικοὶ κλέφτες, διαρπάζοντες τὴν πνευματικὴ ποίμνη, καὶ θὰ εἰσέλθουν στὸ μαντρί (τὴν Ἐκκλησία), σκαρφαλώνοντας μὲ κάποιο ἄλλο τρόπο, χρησιμοποιῶντας δύναμη καὶ καταπατῶντας τοὺς ἱεροὺς κανόνες.

Ὁ Κύριος καλεῖ αὐτοὺς ληστές.[11] 

Πράγματι, ἡ πρώτη τους ἐνέργεια θὰ εἶναι ἡ καταδίωξη τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκιση καὶ ἡ ἐξορία τους, διότι χωρὶς αὐτὸ θὰ εἶναι ἀδύνατο γι' αὐτοὺς νὰ διαρπάσουν τὸ ποίμνιο. Γι' αὐτὸ τὸ λόγο, παιδί μου, ὅταν βλέπεις τὴν καταπάτηση τῆς Πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῶν θείων ἐντολῶν στὴν Ἐκκλησία, τῶν ἐντολῶν ποὺ ὁρίσθηκαν ἀπὸ τὸ Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ Αἱρετικοὶ ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἂν καὶ κατὰ τὸ χρόνο δράσης τους μπορεῖ νὰ κρύβουν τὴν ἀσέβειά τους, ἢ νὰ καταστρέφουν τὴν Ἁγία Πίστη ἀνεπαίσθητα, προκειμένου νὰ ἐπιτύχουν καλύτερα στὴν σαγήνευση καὶ προσκόλληση τῶν ἀπείρων στὰ δίχτυα τους. 

Ἡ καταδίωξη θὰ κατευθύνεται ὄχι μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων ἀλλὰ ἐναντίον ὅλων τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ὅσοι θὰ καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὴν αἵρεση δὲν θὰ ὑποφέρουν τὴν εὐσέβεια. Ἀναγνωρίστε αὐτοὺς τοὺς λύκους μὲ ἔνδυμα προβάτου ἀπὸ τὶς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καὶ τὴν ἀγάπη τῆς ἰσχύος. Θὰ εἶναι συκοφάντες, προδότες, παντοῦ δεικνύοντες ἔχθρα καὶ κακοήθεια. Γι' αὐτὸ ὁ Κύριος εἶπε ὅτι οἱ καρποί τους θὰ τοὺς κάνουν γνωστούς.[12]

Οἱ ἀληθινοὶ ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τὸν συνάνθρωπό τους καὶ εἶναι ὑπάκοοι στὴν Ἐκκλησία.Οἱ Μοναστὲς θὰ ταλαιπωρηθοῦν ὑπερβολικὰ ἀπὸ τοὺς Αἱρετικούς, καὶ ἡ μοναστικὴ ζωὴ θὰ καταφρονηθεῖ. Τά [ἐνεργά] Μοναστήρια θὰ σπανίζουν, ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν θὰ ἐλαττωθεῖ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ παραμείνουν, θὰ ὑποφέρουν ἀπὸ βία. Αὐτοὶ ποὺ μισοῦν τὴν μοναστικὴ ζωή, ἐντού-τοις, ἔχοντας μόνο τὴν ἀμφίεση τῆς εὐσεβείας, θὰ ἀγωνίζονται νὰ προσελκύσουν τοὺς μοναχοὺς μὲ τὸ μέρος τους, ὑποσχόμενοι σ' αὐτοὺς προστασία καὶ κοσμικὰ ἀγαθά, καὶ ἀπειλῶντας αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀντιτίθενται μὲ ἐξορία. Αὐτὲς οἱ ἀπειλὲς θὰ προκαλέσουν μεγάλη ἀπόγνωση στοὺς μικρόψυχους, ἀλλὰ ἐσὺ παιδί μου, νὰ χαίρεσαι γιὰ τὸ ὅτι ἔχεις ζήσει μέχρι αὐτὸ τὸν καιρό, διότι τότε οἱ πιστοὶ ποὺ δὲν θὰ ἔχουν δείξει ἄλλες ἀρετές, θὰ λάβουν στέμματα, μόνο διότι θὰ ἔχουν μείνει σταθεροὶ στὴν πίστη, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου: “Κάθ΄ ἕνας πού, ὄντας μαζί Μου (ἐν Ἐμοί), θὰ μὲ ὁμολογήσει μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ὁμολογήσω καὶ Ἐγώ, ὄντας μαζί του (ἐν αὐτῷ), μπροστὰ στὸν Πατέρα μου τὸν ἐν Οὐρανοῖς”.[13]

Φοβοῦ τὸν Κύριο τέκνο μου. Φοβοῦ νὰ χάσεις τὸ στέμμα ποὺ ἑτοιμάστηκε γιὰ σένα, φοβοῦ τὸ νὰ ριχτεῖς ἀπὸ τὸ Χριστὸ στὸ ἐξώτερο σκότος καὶ στὰ αἰώνια βάσανα. Στάσου γενναῖος στὴν πίστη, καὶ ἂν εἶναι ἀναγκαῖο, ὑπόμεινε καταδίωξη καὶ ἄλλες λύπες, διότι ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου καὶ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες καὶ πνευματικοὶ θὰ κοιτάζουν σὲ σένα καὶ τὸν ἀγῶνα σου μὲ εὐχαρίστηση.

Ἀλλὰ ἀλλοίμονο στοὺς μοναχοὺς ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ καθηλωθοῦν ἀπὸ ἰδιοκτησίες καὶ πλούτη, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς ἀγάπης τῆς εἰρήνης [ἀνάπαυσης] θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑποταχθοῦν στοὺς αἱρετικούς. Θὰ ἀποκοιμίζουν τὴν συνείδησή τους, λέγοντας: «Ἐμεῖς διατηροῦμε καὶ σώζουμε τὸ Μοναστήρι καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συγχωρήσει». Οἱ ἀτυχεῖς καὶ τυφλοὶ αὐτοὶ δὲν λογαριάζουν καθόλου ὅτι διὰ τῆς αἱ-ρέσεως οἱ δαίμονες θὰ εἰσέλθουν στὸ Μοναστήρι, καὶ κατόπιν δὲν θὰ εἶναι ἕνα Ἅγιο Μοναστήρι, ἀλλὰ μόνο τοῖχοι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἡ Χάρη θὰ ἔχει ἀπομακρυνθεῖ. Ὁ Θεὸς ἐντούτοις εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸν ἐχθρό καὶ δὲν θὰ ἐγκαταλείψει ποτὲ τοὺς δούλους του. Οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ θὰ παραμείνουν μέχρι τὸ τέλος αὐτῆς τῆς περιόδου, μόνο θὰ προτιμήσουν νὰ ζοῦν σὲ ἀπομονωμένα ἐρημικὰ μέρη».

Ἅγιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

«Μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος, παιδί μου, δὲν θὰ ἐκλείψουν οἱ προφῆτες Κυρίου τοῦ Θεοῦ, καθὼς ποτὲ δὲν θὰ λείψουν καὶ οἱ ἐργάτες τοῦ σατανᾶ. Στὶς ἔσχατες ὅμως ἡμέρες, ὅσοι θὰ δουλέψουν ἀληθινὰ στὸ Χριστό, θὰ κρύψουν ἔξυπνα τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.  Καὶ ἂν δὲν κάνουν σημεῖα καὶ τέρατα ὅπως σήμερα, θὰ βαδίζουν πάντα στὸ δύσκολο δρόμο μὲ κάθε ταπείνωση. Αὐτοὶ θὰ βρεθοῦν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μεγαλύτεροι ἀπὸ τοὺς σημειοφόρους πατέρες. Διότι στὴν ἐποχή τους δὲν θὰ ὑπάρχει κανεὶς ποὺ νὰ τὸν βλέπουν νὰ κάνει σημεῖα θαυμαστά, ὥστε νὰ ἀναζωπυρώνεται τὸ φρόνημά τους, γιὰ νὰ προχωροῦν σὲ πνευ-ματικοὺς ἀγῶνες. Διότι ὅσοι θὰ κατέχουν τοὺς ἱερατικοὺς θρόνους σὲ ὅλον τὸν κόσμο, θὰ εἶναι ἐντελῶς ἀκατάλληλοι καὶ δὲν θὰ ἔχουν ἰδέα ἀπὸ ἀρετή.

Ἀλλὰ καὶ οἱ ἡγέτες τῶν μοναχῶν θὰ εἶναι ὅμοιοι. Θὰ ἔχουν καταβληθεῖ ἀπὸ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴν κενοδοξία, ὥστε θὰ ἀποτελοῦν μᾶλλον σκάνδαλο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὄχι ὑπογραμμό. Γιὰ αὐτὸ θὰ παραμεληθεῖ ἡ ἀρετή. Θὰ βασιλεύει παντοῦ ἡ φιλαργυρία. Ἀλλοίμονο ὅμως στοὺς μοναχοὺς ποὺ θὰ εὐποροῦν σὲ χρυσάφι. Διότι αὐτοὶ θὰ εἶναι ὄνειδος στὰ μάτια τοῦ Κυρίου καὶ δὲν πρόκειται νὰ δοῦν Θεοῦ πρόσωπο. Μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ θὰ τοκίζουν τὰ χρήματά τους. Δὲν θὰ προτιμοῦν νὰ τοὺς τὰ πολλαπλασιάζει ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχούς. Γιὰ αὐτὸ καί, ἂν δὲν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτὴ τὴν πλεονεξία, θὰ καταποντιστοῦν στὸν τάρταρο. Τότε, λοιπόν, καθὼς εἶπα καὶ προηγουμένως, ἀπὸ ἄγνοια θὰ πλα-νηθοῦν οἱ πιὸ πολλοὶ στὸ χάος τῆς πλατείας καὶ εὐρύχωρης ὁδοῦ τῆς ἀπωλεί-ας».[14]

Ἡ προειδοποίηση τοῦ Ἀπ. Παύλου γιὰ τὴν ἀποστασία  ποὺ θὰ συμβεῖ πρὶν ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος,[15] ἀναφέρεται προφανῶς στὴν ἀποστασία τῆς διοικού-σας Ἐκκλησίας καὶ ὄχι κάποιων ἀτόμων. Γιατὶ ἡ ἀποστασία ἀτόμων καὶ μεγά-λων ὁμάδων ἀνθρώπων εἴτε μέσῳ τῶν αἱρέσεων, εἴτε μέσῳ τῆς γενικῆς ἀσέβειας καὶ ἀπιστίας ὑπῆρχε πάντα, θὰ ὑπάρχει πάντα  καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ προδρομικὸ σημάδι τῆς ἔλευσης τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐπιπλέον, ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου θὰ διαψεύδονταν μέχρι τώρα χιλιάδες φορές, γιατὶ ἀποστασίες ἀν-θρώπων ὑπῆρξαν ἄπειρες, ἀλλὰ ὁ Ἀντίχριστος δὲν ἦρθε. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ὡς ἐσχατολογικὴ παναίρεση ἀπομακρύνει –ἤδη καὶ μέσῳ πλέον ὀρθοδόξων κλη-ρικῶν καὶ Ἐπισκόπων– τὸ ποίμνιο ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ καὶ σωτηριώδη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ κηρύττοντας διαβολικὲς ἰδέες δημιουργεῖ τὸν καινούργιο «νέο-ταξικό» τύπο τοῦ «χριστιανοῦ». Αὐτὸς ὁ τύπος ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ ἂν οἱ κληρικοὶ ποὺ ἀκολουθεῖ, καὶ οἱ διδασκαλίες ποὺ ἀκούει ἀπὸ αὐτούς, εἶναι Ὀρθόδοξες ἢ κακόδοξες, ἀλήθειες ἢ ψέματα, ἀρκεῖ νὰ εὐφραίνεται μὲ λόγια ἀγάπης καὶ εἰρήνης. Ὅμως «Εἰ καὶ γλυκέα τὰ λόγια τῶν ψευδοπροφητῶν, ἀλλὰ οὐδὲν αὐτῶν πικρότερον». Αὐτοὺς τοὺς κληρικοὺς ποὺ ὁ κόσμος θὰ ἀκολουθεῖ, ὁ Κύριος «θὰ τοὺς ρίξει στὸν κοπρῶνα»[ἀποχωρητήριο].[16] Ὁ κλῆρος λοιπὸν θὰ γίνει ὄργανο τοῦ Ἀντιχρίστου. Θὰ διδάσκει τὴν τυφλὴ ὑπακοὴ ὡς ἀρετὴ εἰρήνης καὶ σωτηρίας. Μία ὑπακοὴ σατανικὴ ποὺ θὰ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν «πιστὸ» ἄγνοια, περιφρόνηση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων, ἀδιαφορία γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ ἐπιφανειακὴ εὐσέβεια. «Οἱ ψευδόμενοι [ποιμένες] πρῶτα [θά] λένε τὴν ἀλήθεια καὶ τὰ ἀποδεκτὰ ἀπὸ ὅλους καὶ μετά [θά] παρουσιάζουν τὰ ψευδῆ καὶ ἀμφιβαλλόμενα».[17]

Ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ κλείσει τὶς Ἐκκλησιές, οὔτε θὰ τὶς κάψει ὅπως ἔκανε παλιά, ἀλλὰ θὰ τὶς γεμίσει ἀπὸ Χριστιανοὺς ποὺ θὰ βαπτίζονται, θὰ ἐξομολογοῦνται, θὰ κοινωνοῦν, θὰ κάνουν εὐλαβῆ ἔργα, ἀλλὰ στὴν οὐσία δὲν θὰ πιστεύουν στὸν Χριστὸ ἀλλά στὸν ἴδιο τὸν Ἀντίχριστο. Θὰ παραπλανήσει τὸν κόσμο προσποιούμενος τὸν Χριστό καὶ θὰ προσπαθεῖ νὰ τὸν μιμηθεῖ σὲ ὅλα. Γράφει ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος: «...θὰ κάνει θαύματα πολλὰ κατὰ φαντασίαν, θὰ εἶναι στὴν ἀρχὴ ταπεινός, ἥσυχος, ἀγαπημένος μὲ ὅλους, εὐλαβής, εἰρηνοποιός, θὰ μισεῖ τὴν ἀδικία, θὰ ἀποστρέφεται τὰ δῶρα, θὰ ἀγαπᾶ τὴν Ἁγία Γραφή, θὰ ἀγαπᾷ τοὺς Ἱερεῖς καὶ θὰ τιμᾶ τοὺς γέροντες, τὴν νεολαία θὰ καλοπιάνει, τὴν μοιχεία θὰ συ-χαίνεται τὴν κατάκριση θὰ ἐχθρεύετα, τοὺς ξένους θὰ ἀγαπᾷ, τοὺς φτωχοὺς θὰ βοηθᾷ, τοὺς ὀρφανοὺς θὰ ἐλεεῖ, τὶς χῆρες θὰ φροντίζει, θὰ προφητεύει τὰ μέλλοντα, νεκροὺς θὰ ἀνασταίνει, σὲ τυφλοὺς θὰ δώσει τὸ φῶς, ἀφιλάργυρος θὰ εἶναι, τοὺς ἀνθρώπους θὰ μονιάζει καὶ ὅλοι θὰ τὸν τιμοῦν καὶ θὰ τὸν ἀγαποῦν. Ὅλοι θὰ λένε αὐτὸν νὰ κάνουμε βασιλιά μας γιατὶ τέτοιος Ἅγιος καὶ δίκαιος δὲν ὑπάρχει στὶς μέρες μας. Καὶ αὐτὸς θὰ ἀρνῆται τὴν βασιλεία γιὰ νὰ δείξει ταπείνωση καὶ ἁγιότητα. Ὅταν ὅμως τελικὰ γίνει βασιλιὰς καὶ θὰ φανερωθεῖ τὸ ἀληθινὸ τῆς κόλασης πρόσωπο, ἀλίμονο σὲ αὐτοὺς ποὺ τὸν πίστεψαν. Τότε ὅλη ἡ γῆ θὰ οὐρλιάζει… Θὰ καλοτυχίζουν αὐτοὺς ποὺ πέθαναν καὶ θὰ παρακαλοῦν νὰ ἀνοίξουν οἱ τάφοι γιὰ νὰ μποῦνε ἐκεῖνοι…».[18]

Λέει ὁ Νεομάρτυς Ἀνδρόνικος Ἐπίσκοπος Πέρμ: «...θὰ ἀκολουθήσει ἀναπόφευκτα ὁ διωγμὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ὄχι ἁπλῶς ἄθρησκο ἀλλὰ ἀντιχριστιανικὸ κράτος…εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, μία τέτοια ἐξέλιξη δὲν εἶναι μακρυά. Πρέπει λοιπὸν νὰ ἑτοιμα-ζόμαστε, γιατὶ ἡ πίστη μας θὰ δοκιμαστεῖ σὰν σὲ φωτιὰ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ  Ἀντίχριστου πρῶτα καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο ἔπειτα …».[19]

Πρέπει λοιπὸν ὁ ἀληθινὰ ἐνδιαφερόμενος γιὰ τὴν σωτηρία του νὰ ἀρχίσει νὰ ἐξοικειώνεται μὲ τὴν ἰδέα τῆς Ἀποτείχισης, ὥστε ὅταν δεῖ ὅτι ποιμαίνεται ἀπὸ  ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ νὰ προφυλαχθεῖ γιὰ νὰ μὴν βρεθεῖ ὡς ἀνόητος.

(Απόσπασμα από το βιβλίο: «Οι ληστές της Θείας διδασκαλίας» Μέρος β΄)

---

[1] Σύνταγμα Ράλλη-Ποτλῆ, Ἀθῆναι 1855, τομ. 5, σ. 544.

[2] Ἰεζεκιὴλ 3,15.

[3] Ἅγιος Ἱππόλυτος, ΒΕΠΕΣ 6, 278.

[4] «Ὁ Πατροκοσμᾶς», Προφητεία 57η, σελ. 39.

[5] Προφητεία ἅγίου Νείλου. Πιστὸ ἀντίγραφο ἀπὸ τὸ Βιβλίο  «Εὐαγγελικὸς Κῆπος», τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου.

[6] Δ. Παναγόπουλου, «Ἅγιοι καὶ Σοφοὶ περὶ τῶν μελλόντων νὰ συμβῶσι»,Προφητεία Ἀββᾶ Μωϋσέως, σελ. 6.

[7] Ματθ. κ’, 16.

[8] Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Ε.Π.Ε. 2, 130.

[9] Ἀββὰς Ἰσχυρίων, Γεροντικόν, σελ. 53.

[10] Μέγα Γεροντικό, Ἀββὰς Παμβώ.

[11] Ἰω. 10,1.

[12] Οἱ ἀπειλὲς καὶ οἱ διώξεις τῶν Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν ποὺ  ἐλέγχουν τὴν ἀσέβεια εἶναι στὶς μέρες μας σὲ πλήρη ἐφαρμογή.

[13] Ματθ. ι΄ 32.

[14]  «ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ», Ι.Μ. Παρακλήτου,  ἀπὸ ἀνέκδοτο χειρόγραφο τοῦ 1334.

[15] Β΄Θες. Β΄3 .

[16] Μαλαχ. Β΄6.

[17] Ε.Π.Ε. 30,264.

[18] «Θησαυρὸς» Δαμασκηνοῦ , Λόγος ΚΓ΄, εκδ. Ρηγόπουλος.

[19] Ἱερομάρτυς Ἀνδρόνικος, Ἕνας ἀσυμβίβαστος ἱεράρχης, σ. 88, ἐκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ: Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Ο  Τραμπ και τα Θρησκευτικά!

Η επανάσταση της σιωπηλής πλειοψηφίας,

η επιστροφή στις ρίζες και τα νέα Προγράμματα Σπουδών

του μαθήματος των Θρησκευτικών

του Παναγιώτη Τσαγκάρη

Γενικού Γραμματέα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Ο Καναδός κοινωνιολόγος Mathieu Bock-Côté, καθηγητής στο Μόντρεαλ, κάνει μια από τις καλύτερες αναλύσεις ως αυτή τη στιγμή, για το «φαινόμενο» Τραμπ.

Μπορεί, γράφει ο καθηγητής στην Le Figaro και αναδημοσιεύουν ελληνικές ηλεκτρονικές δημοσιογραφικές ιστοσελίδες, να χαρακτηρίζουν πολλοί τον Τραμπ, «ως τερατώδη κλόουν, σεξιστή, ρατσιστή και χυδαιολόγο» και να θεωρούν την εκλογή του στην Προεδρία της Αμερικής, ως «το σύμπτωμα μιας πολιτικής και πολιτισμικής μιζέριας που χτύπησε τις λαϊκές τάξεις των ΗΠΑ», όμως στην πραγματικότητα κάτι άλλο έχει συμβεί.

«Από την νίκη του Brexit ως την επανάσταση του Τραμπ, εξηγεί ο καθηγητής Mathieu Bock-Côté, περνώντας από την άνοδο των λαϊκιστικών κινημάτων της Ευρώπης, είναι η ίδια επανάσταση εναντίον της παγκοσμιοποίησης που μοιάζει να σχηματίζεται. Κάθε φορά, τα θέματα είναι τα ίδια: οι πολίτες ζητούν σύνορα, θέλουν να επανιδρύσουν την κυριαρχία των κρατών, θέλουν να συγκρατήσουν την μαζική μετανάστευση, θέλουν να υπερασπιστούν την εθνική ταυτότητα. Κάθε χώρα το κάνει με τον τρόπο της, λαμβάνοντας υπόψη τις δικές της πολιτικές παραδόσεις και τα δικά της αρχέτυπα…

…Μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της ευτυχισμένης παγκοσμιοποίησης; Ίσως, το μόνο που μπορούμε να λέμε είναι ότι ποτέ η παγκοσμιοποίηση δεν έγινε θετικά δεκτή από τις λαϊκές και τις μεσαίες τάξεις. Αλλά αυτή η απροθυμία τους ποτέ δεν ελήφθη στα σοβαρά και όλοι το έβλεπαν σαν σημάδι μιας κακής νοσταλγίας σε ένα σύμπαν ήδη παγκοσμιοποιημένο. Ξεχνούσαμε ότι οι ρίζες είναι μια ουσιώδης ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής και ότι μπορούμε να αδιαφορήσουμε ή να την παγώσουμε αλλά αυτή καταλήγει να επικρατήσει. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από πλαίσια, από όρια, από άγκυρες. Όταν θέλουμε να τον ξεριζώσουμε από τον κόσμο του, επαναστατεί. Η πολιτική επανάσταση δεν είναι πάντα όμορφη, ελαφριά ή ντελικάτη. Μπορεί να πάρει και τραγικές όψεις.

Ένας κόσμος μοιάζει να πεθαίνει, ένας άλλος μοιάζει να γεννιέται. Η επανάσταση Τραμπ είναι εν πολλοίς ένα είδος δημοψηφίσματος εναντίον του συστήματος -με την Χίλαρι Κλίντον να εκπροσωπεί το σύστημα…»

Αυτή η επανάσταση μοιάζει, τηρουμένων των αναλογιών (mutatis mutandis), με τη δική μας σημερινή ελληνική επανάσταση, την επανάσταση τηςσιωπηλής πλειοψηφίας των νεοελλήνων ενάντια στην προσπάθεια ορισμένων συστημικών στοιχείων, να ξεριζώσουν τις δικές μας ρίζες, να αλλοιώσουν την ταυτότητά μας. 

Ο αγώνας αυτών των στοιχείων,  τα οποία θαρρείς ενεργούν ως η νέα άκρα δεξιά της Νέας Τάξης Πραγμάτων και ως εντολοδόχοι της, παίρνει σάρκα και οστά με την προσπάθεια διάλυσης της ορθόδοξης θρησκευτικότητας των Ελλήνων, μεταστοιχειώνοντάς την σε κάτι άλλο, σε μια ατομική θρησκεία, διαμέσου της μετάλλαξης του μαθήματος των Θρησκευτικών από Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή σε πολυθρησκειακό αχταρμά.

Διότι και αυτή η προσπάθεια αλλαγής της φυσιογνωμίας του  μαθήματος των Θρησκευτικών, μέσω των νέων Προγραμμάτων Σπουδών, γίνεται στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, της ανοιχτότητας, της πολυπολιτισμικότητας, της πολιτικής ορθότητας, της νέας ασύνορης κοινωνίας, της πολυθρησκειακής ή της θρησκευτικά αδιάφορης και άθεης εν πολλοίς κοινωνίας, όπως χαρακτηρίζεται η κοινωνία μας από τους εμπνευστές αυτής της προσπάθειας.

Τα μηνύματα όμως που έρχονται από κάθε σημείο του πλανήτη, μαρτυρούν μια αντιστροφή του κλίματος. Οι λαοί φαίνεται να αντιστέκονται, να επαναστατούν και να ζητούν επιστροφή στις ρίζες τους, αναζητώντας το αντίδοτο στα προβλήματα που τους πρόσθεσε η παγκοσμιοποίηση και η ανοιχτή κοινωνία.

Είναι λοιπόν, λυπηρό το φαινόμενο, ενώ αυτά συμβαίνουν παγκοσμίως, εδώ στην Ελλάδα άνθρωποι με ιδεολογικές αγκυλώσεις και προκαταλήψεις άλλων εποχών και συστημάτων, να παλεύουν να γυρίσουν το ρολόι της Ιστορίας όχι απλώς προς τα πίσω, αλλά προπαντός σε καταστάσεις αποδοκιμασμένες από άλλους λαούς, σε παλαιότερες αλλά και πρόσφατες περιόδους. 

Η απογοήτευση είναι ακόμη μεγαλύτερη για τους χριστιανούς, όταν διακρίνουν Ποιμένες της Ορθόδοξης Εκκλησίας τους, να εναντιώνονται στις συνοδικές αποφάσεις της Ιεραρχίας και να υποστηρίζουν μια μικρή ομάδα Θεολόγων, η οποία αγωνίζεται «με νύχια και με δόντια», για να κρατήσει «ζωντανά» με το «έτσι θέλω», αυταρχικά και βίαια, αυτά τα θνησιγενή και θανατερά νέα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών που συνέταξε και προσπαθεί με κάθε τρόπο, να τα φορτώσει στην πλάτη των μαθητών, των Θεολόγων καθηγητών και όλου του ελληνικού λαού, καταστρατηγώντας την πατροπαράδοτη ορθόδοξη πίστη καθώς και κάθε έννοια δημοκρατίας, συναδελφικότητας, διαλόγου και παιδαγωγικής.

Θέλουμε να πιστεύουμε όμως, ότι η πλειονότητα των Ιεραρχών  που απαρτίζουν την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα σταθούν στο ύψος τους και δεν θα εγκαταλείψουν στο έλεος κάθε ευφάνταστου και αυτοχριόμενου μεταρρυθμιστή παιδαγωγού, την ορθόδοξη αγωγή της νεότητας, τους καθηγητές Θεολόγους, το ένα εκατομμύριο των βαπτισμένων μαθητών και μαθητριών των σχολείων της χώρας μας, που αξίζει να μείνουν ελεύθεροι να πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό και να μην υποδουλωθούν στα σχέδια της Νέας Τάξης με τη συγκατάνευση μάλιστα, των Ποιμένων της Εκκλησίας μας. 

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα τελεσφορήσουν προσπάθειες, όπως αυτή που διαβάσαμε πρόσφατα σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ, που αφορά στη δημιουργία, από την Ιεραρχία, επιτροπής λαϊκών καθηγητών «δήθεν ανεξάρτητων», κατά το πρότυπο μάλλον των «Ανεξάρτητων αρχών»(!) από τους οποίους και θα εκμαιευθεί θετική εισήγηση για τα νέα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν μπορούν να ανατραπούν Συνοδικές αποφάσεις, που μάλιστα επικυρώθηκαν τρεις φορές και αφορούν στην απόρριψη των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, όταν πλέον είναι γνωστό σε όλους, εκείνο που ομολογήθηκε καθαρά και από τον Αρχιεπίσκοπο ότι στόχος τους στην ουσία είναι ένας και μοναδικός: Μάθημα Θρησκευτικών στα σχολεία μακράν και αντίθετα από την Ορθόδοξη διδασκαλία της Εκκλησίας, με τελικό τους όραμα την αλλοίωση της πίστεώς μας. 

Ας προσέξουν επομένως, οι γνωστοί πλέον σε όλους ελάχιστοι Ιεράρχες που θέλουν στα φανερά να δείχνουν ότι έχουν συνοδικό πνεύμα και ότι δεν έχουν ομάδα παρασυναγωγής, όμως συμμαχούν υπογείως και στα κρυφά στηρίζουν τη γνωστή ομάδα, των ελάχιστων δήθεν προοδευτικών και δήθεν ανοιχτών Θεολόγων, που λυσσαλέα πολεμά τη διδασκαλία της  Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής στα σχολεία της πατρίδας μας. Η ιστορία καταγράφει στάσεις και συμπεριφορές ανθρώπων που μήδισαν, που δεν κράτησαν τις Θερμοπύλες που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός και ο λαός του Θεού, επιλέγοντας να παίζουν «εν ου παικτοίς».

Από την εφημερίδα "Ορθόδοξος τύπος", 25-11-2016

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Φωτιά έχει πάρει το εκκλησιαστικό τοπίο σε προσκήνιο και παρασκήνιο μετά τις επαναλαμβανόμενα συγκλίνουσες πληροφορίες των τελευταίων ημερών σύμφωνα με τις οποίες το Φανάρι επεξεργάζεται ακόμη και «ακοινωνησία» για τους επικριτές της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης.

Τα πυρά των «προθύμων Ιεροεξεταστών» του περιβάλλοντος του Φαναρίου συγκεντρώνουν οι Μητροπολίτες Σεραφείμ Πειραιώς, Αμβρόσιος Καλαβρύτων, ο πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης και όσοι βρέθηκαν στο πρόσφατο ταξείδι στη Γεωργία…

Το μένος των σταυρωτήδων εναντίον όλων αυτών, που καταθέτουν μια άλλη άποψη για τα δρώμενα εντός της Ορθοδοξίας είναι άνευ προηγουμένου. Τους κατηγορούν ευθέως ότι δεν περιφρουρούν με τις δηλώσεις τους τα αποτελέσματα της Πανορθόδοξης Συνόδου και πως αντιθέτως είναι υπεύθυνοι για το ότι δυσφημείται παγσκοσμίως η Ορθοδοξία.

Ειδικά πάντως για τους προαναφερθέντες Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος η κατάσταση είναι περίπλοκη καθώς οι απαιτήσεις των εξαπτέρυγων του Φαναρίου που προφανώς εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς μπορεί να δημιουργήσουν νέα σοβαρή ένταση μεταξύ Αθήνας και Φαναρίου μετά την πρόσφατη για τις Νέες Χώρες η οποία.. υποτίθεται πως εκτονώθηκε με τις δηλώσεις Βαρθολομαίου στην Κρήτη.

Στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ το έχουμε ξαναγράψει πως το περιβάλλον Βαρθολομαίου κυριολεκτικά τον παίρνει στον λαιμό του με απρόβλεπετες συνέπειες… Δήθεν εκκλησιαστικοί κοντυλοφόροι και Μητροπολίτες χωρίς ποίμνιο έχουν στήσει «παραμάγαζα» στο Φανάρι και ραδιουργούν εις βάρος της ενότητας της Ορθοδοξίαςζητώντας «αποκεφαλισμούς.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΓΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟ!

Μια ανώτερη επίσκοπος της Αγγλικανικής «εκκλησίας» έχει οριστεί να χοροστατήσει σε Θεία Ευχαριστία για την κοινότητα των ομοφυλοφίλων τον Ιανουάριο για να «προσφέρει έναν ασφαλή χώρο» για γκέι προσκυνητές! 

Η αιδεσιμότατη Rachel Treweek, Επίσκοπος του Gloucester, θα γιορτάσει την ειδική τελετή για το δίκτυο ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι και Transgender). Είναι η πρώτη φορά που ένας ανώτερος επίσκοπος θα χοροστατήσει σε κοινωνία ΛΟΑΤ κάτι πυο ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε Αγγλικανικούς κύκλους.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ

Η Αγία Αικατερίνη, τη μνήμη της οποίας τιμά σήμερα 25 Νοεμβρίου η Εκκλησία, καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής.

Η Αγία Αικατερίνη ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Σύμφωνα με τους θρύλους (παράδοση) και τα Συναξάρια της Αγίας Αικατερίνης, όταν πληροφορήθηκε ο Αυτοκράτορας Μαξιμίνος όσα διαδίδονταν περί των ιδεών της και του τρόπου της ζωής της Αγίας, ανέθεσε σε περίφημους ρήτορες, να συζητήσουν μαζί της προκειμένου να της αποδείξουν το αβάσιμο και στρεβλό των ιδεών της.

Το αποτέλεσμα όμως ήταν το ακριβώς αντίθετο. Η Αικατερίνη κατάφερε να τους κάνει να ασπασθούν τον Χριστιανισμό. Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα οργίσθηκε τόσο που διέταξε την θανατική καταδίκη όλων στη πυρά στο μέσον της πόλης, την δε Αικατερίνη την υπέβαλε σε μαρτύρια μέχρι θανάτου.

Κατά την παράδοση το σώμα της Αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά, όπου και κτίσθηκε η γνωστή ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά.

Σύμβολά της στην αγιογραφία είναι ο ακιδοφόρος τροχός και η αιμοσταγής μάχαιρα (όργανα του βασανισμού της), ο κλάδος φοίνικα, ο ιερός κάλαμος και βιβλία (σύμβολα της πνευματικότητάς της) και το όρος Σινά (ως μέρος της ταφής της).

Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας.

Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται αδιάφθορα στην Ιερά Μονή Σινά. Δάκτυλος της Αγίας βρίσκεται στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινγχαμ Λονδίνου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, στον ομώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Αττικής, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Πηγή: dogma.gr

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ: ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ (ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ)

Ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση

που εκφωνήθηκε την Κυριακή 9-10-2016,

στο "Αρχονταρίκι" του Ι.Ν. αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης.

Κατήχησις 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΛΕΓΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Λέγε τὴν εὐχή: ἁγιάζει τὸ στόμα, ἁγιάζει ὁ ἀέρας, ἁγιάζει ὁ τόπος ποὺ λέγεται, Οἱ δαίμονες βάζουν χίλια ἐμπόδια διὰ νὰ μὴν προσευχηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ ὅλες οἱ παγίδες , ὅλα τὰ δίκτυα τῶν δαιμόνων καταστρέφονται διὰ τῆς προσευχῆς. Ἄπειρες φορὲς οἱδαίμονες διὰ στόματος δαιμονισμένων ὁμολόγησαν ὅτι καίονται ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῆς εὐχῆς.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΡΧΕΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΔΩΡΟ ΣΟΥ ΑΠ' ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Αν σε καλέσει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ο βασιλιάς και σε φωνάξει για να σου δώσει το δώρο του, εσύ θα του γυρίσεις την πλάτη και θα του πεις: "δεν το θέλω"; Γιατί τη στιγμή της Θείας Κοινωνίας δεν προσέρχεσαι να πάρεις το δώρο σου απ' τον Χριστό, που εκείνη τη στιγμή θυσιάζεται για σένα από την πολλή Του αγάπη, αλλά γυρνάς την πλάτη σου και κουβεντιάζεις. και ποιο είναι το δώρο που σου προσφέρει; Ο εαυτός Του.

ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ Η «ΓΛΥΚΙΑ ΟΣΜΗ» ΠΟΥ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Δέος προκαλεί το γλυκό «άρωμα» που αναδίδεδται μέσα από τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ αφού μετά από αιώνες το άνοιγμα της πλάκας από Έλληνες επιστήμονες προκαλεσε φήμες για «ανεξήγητα φαινόμενα».

Πιο συγκεκριμένα όταν η ομάδα των επιστημόνων που ανέλαβαν τις εργασίες αποκατάστασης απέκτησε πρόσβαση στον χώρο όπου πιστεύεται ότι εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού μετά τη μαρτυρική του σταύρωση, υπήρξαν αναφορές για  μια «γλυκιά ευωδία» που αναδιδόταν από το εσωτερικό του Τάφου.

Αμέσως μετά ακολούθησαν και νέες αναφορές για «ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές» στα όργανα μέτρησης που χρησιμοποιούσε η ερευνητική ομάδα.

Όπως αναφέρει το aleteia.org, οι συσκευές εμφάνισαν δυσλειτουργία, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έπαθαν μόνιμη βλάβη όταν τοποθετήθηκαν κάθετα στο σημείο όπου πιστεύεται ότι βρισκόταν το σώμα του Ιησού.

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την Φυσική όταν μια συσκευή περνά κάθετα από ένα ηλεκτρομαγνητικό επαγωγγικό πεδίο τότε δέχεται την υψηλότερη ένταση.

Η Marie-Armelle Beaulieu, αρχισυντάκτρια του περιοδικού Terre Sainte, της επετράπη να επισκεφθεί τον Πανάγιο Τάφο για να εξετάσει τις αναφορές αυτές. Η ίδια επισημαίνει ότι δεν βίωσε καμία τέτοια εμπειρία και επιχειρεί να εμφανίσει την πλειοψηφία των ανθρώπων που μύρισαν αυτή τη «γλυκιά οσμή» ότι έχουν «αυθυποβάλει» τον εαυτό τους επειδή το είχαν διαβάσει πιο πριν για άλλους επισκέπτες ή για ιστορικές αναφορές όπως την τελευταία φορά που άνοιξε ο τάφος από τον Νικόλαο Κομνηνό, το 1809.

Παρόλα αυτά η Beaulieu για τις ηλεκτρονικές παρεμβολές δεν είχε κάποια απόδειξη ότι δεν συμβαίνουν, αντίθετα αανφέρει ότι το φαινόμενο επιβεβαιώθηκε από έναν από τους επιστήμονες που είχαν πρόσβαση στον Πανάγιο Τάφο.

Η ερευνητική ομάδα δοκίμασε μεγάλη έκπληξη όταν άνοιξε την πλάκα, αφού  ο τάφος βρισκόταν πολύ χαμηλότερα απ' ό,τι είχαν υπολογίσει οι συσκευές μέτρησης, κάτι που επιβεβαιώνει τη δυσλειτουργία λόγω της μη αξιόπιστης μέτρησης. Εμείς θα προσθέσουμε ότι δεν είναι σωστό να ανκατεύεται η Πίστη με την Επιστήμη. Είναι δύο δρόμοι απαραίτητοι στην ζωή του Ανθρώπου. Είναι το παπούτσι για το κάθε πόδι. Με ένα παπούτσι δεν θα πας μακριά.

http://www.pronews.gr