ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΟΤΑΝ ΔΕΙΤΕ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Όταν δείτε απελπισία πρέπει να ξέρετε, ότι είναι δάκτυλος του σατανά, και πρέπει να τον κάνουμε πέρα και να λέμε: "Ότι και να είμαι, είμαι του Θεού! Και σε χειρότερη κατάσταση να φτάσω, δεν πρόκειται ν΄ αφήσω την ελπίδα μου στον Θεό! Το να ελπίζω είναι θετικό. Το να απελπιστώ είναι διαβολικό!" Επομένως είναι συμφέρον μας πάντα να ελπίζουμε στον Θεό!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΝΤΖΑΡΙΔΗΣ: Η ΠΑΡΕΝΘΕΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

Η παρένθετη μητρότητα
Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ 

Ἡ σύγ­χρο­νη βι­οϊα­τρι­κὴ δη­μι­ουρ­γεῖ και­νο­φα­νεῖς «συ­ζυ­γι­κὲς» σχέ­σεις καί οἰ­κο­γε­νει­α­κές κα­τα­στά­σεις. Πάν­το­τε τά παι­δι­ὰ ἦ­ταν καρ­ποὶ ἐ­ρω­τι­κῆς σχέ­σε­ως. Σή­με­ρα ἡ σχέ­ση αὐ­τή μπο­ρεῖ νὰ ἀν­τι­κα­τα­στα­θεῖ μὲ ψυ­χρή ἐρ­γα­στη­ρι­α­κή διαδικα­σί­α, πού χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται συ­νή­θως, ὡς «ἰ­α­τρι­κῶ­ς ὑπο­βο­η­θού­με­νη ἀνα­πα­ρα­γω­γή». Ἡ δι­α­δι­κα­σί­α ὅ­μως αὐ­τή, πού ἀ­κο­λου­θεῖ  δι­α­φό­ρου­ς με­θόδους, (ἀ­πό τήν ὁμό­λο­γη ἐν­δο­σω­μα­τι­κὴ ὡς  τήν ἑτε­ρό­λο­γη ἐξω­σω­μα­τι­κή ἤ τήν υἱοθεσί­α κα­τε­ψυγ­μέ­νων ἐμ­βρύ­ων) δέ­ν εἶναι συ­νήθω­ς κά­ποι­α ὑ­πο­βο­ή­θη­ση τῆ­ς ἀνα­πα­ρα­γω­γῆς, ἀλ­λὰ καί πα­ρέμ­βα­ση στὴν φύ­ση. Γι᾿ αὐ­τὸ ἀν­τὶ νὰ ὀ­νο­μά­ζε­ται «ὑ­πο­βο­η­θού­με­νη ἀ­να­πα­ρα­γω­γή», θὰ ἔ­πρε­πε νὰ χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ὡς «παρεμβα­τι­κὴ ἀ­να­πα­ρα­γω­γὴ» ἢ ἀ­κρι­βέ­στε­ρα ὡς «πα­ρεμ­βα­τι­κὴ τε­κνο­ποί­η­ση», γι­ὰ νὰ δι­α­κρί­νε­ται ἀ­πὸ κά­θε ἄλ­λη πα­ρα­γω­γι­κὴ δι­α­δι­κα­σί­α1.

Ὁ χα­ρα­κτη­ρι­σμό­ς τῆς τε­κνο­ποι­ήσε­ω­ς ὡς ὑ­πο­βο­η­θού­με­νης ἤ ὡς πα­ρεμ­βα­τι­κῆς δέν εἶναι τυ­πι­κό, ἀλ­λὰ οὐ­σι­α­στι­κὸ ζή­τη­μα, γι­α­τί προ­δι­α­γράφει τό­ν χα­ρα­κτή­ρα τῶν συ­νε­πει­ῶν της. Ἡ ὑ­πο­βο­ή­θη­ση πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται μέ­σα στό φυ­σι­κὸ πλαί­σι­ο, ἐ­νῶ ἡ πα­ρέμ­βα­ση μπο­ρεῖ νὰ βγαί­νει καί ἔ­ξω ἀ­πό αὐ­τό. Βγαί­νον­τας ὅ­μως ἔ­ξω ἀπό τό φυ­σι­κὸ πλαί­σι­ο δι­ο­λι­σθαίνει εὔ­κο­λα σὲ ἀ­φύ­σι­κες ἤ πα­ρά φύ­ση κα­τα­στά­σει­ς ἤ καί σέ δι­ευ­κό­λυν­ση τέτοι­ω­ν κα­τα­στά­σε­ων.

Ἐ­ξ ἄλ­λου, μὲ τίς νέ­ες μορ­φὲς μη­τρό­τη­τας ἔ­παυ­σε νὰ ἰ­σχύ­ει τὸ ἀ­ξί­ω­μα ὅτι ἡ μη­τέ­ρα εἶναι πάν­το­τε βε­βαία. Ἀ­κό­μα καί κά­ποι­ε­ς πε­ρι­πτώ­σεις, πού ἀνα­φέ­ρον­ται στήν Πα­λαι­ὰ Δι­α­θή­κη καί ἐ­κλαμ­βά­νον­ται ἀ­πό με­ρι­κούς ὡς σχε­τι­κὲς μὲ τὴν πα­ρέν­θε­τη μη­τρό­τη­τα, ὅ­πως τῆς γυ­ναι­κός τοῦ Ἀ­βρα­ὰμ Σάρ­ρας, ἡ ὁ­ποί­α ἦ­ταν στεί­ρα καὶ συ­νέ­στη­σε στὸν σύ­ζυ­γό της νὰ συ­νευ­ρε­θεῖ μὲ τὴ δού­λη της Ἄ­γαρ γι­ὰ νὰ τε­κνο­ποι­ή­σει2, ἢ τῆς ἐ­πί­σης στεί­ρας γυ­ναί­κας τοῦ Ἰ­α­κὼβ Ρα­χήλ, ἡ ὁ­ποί­α ζή­τη­σε ἀ­πὸ τὸν σύ­ζυ­γό της νὰ συ­νευ­ρε­θεῖ μὲ τὴ δού­λη της Βάλ­λα, γι­ὰ νὰ γεν­νή­σει στὰ γό­να­τά της καὶ νὰ ἀ­πο­κτή­σει μὲ αὐ­τὸν τὸν τρό­πο παι­δί3, δὲν ἔ­θι­ξαν κα­θό­λου τὴν βε­βαι­ό­τη­τα τῆς μη­τρό­τη­τας. Μὲ τὰ σύγ­χρο­να ὅ­μως δε­δο­μέ­να τὸ ἀ­ξί­ω­μα ὅ­τι ἡ μη­τέ­ρα εἶ­ναι βε­βαία, με­τα­τρέ­πε­ται σὲ θε­ώ­ρη­μα ποὺ χρει­ά­ζε­ται ἀ­πό­δει­ξη.

Ἡ πα­ρέν­θε­τη μη­τρό­τη­τα ἐμ­φα­νί­ζε­ται σέ πε­ρι­πτώ­σει­ς κα­τά τίς ὁποῖ­ες ἡ γυ­ναῖκα πού ἐ­πι­θυ­μεῖ νὰ γί­νει μη­τέ­ρα ἀ­δυ­να­τεῖ λό­γῳ στει­ρό­τη­τα­ς ἤ ἄλ­λη­ς αἰτίας. Οἱ πε­ρι­πτώ­σεις αὐ­τὲς δι­α­φέ­ρουν με­τα­ξύ τους, γι᾿ αὐ­τὸ καὶ οἱ μορ­φὲς ποὺ προσ­λαμ­βά­νει ἡ πα­ρέν­θε­τη μη­τρό­τη­τα εἶ­ναι δι­α­φο­ρε­τι­κές. Στὴ συ­νέ­χει­α ἀ­να­φέ­ρου­με τὶς ἀ­κο­λου­θού­με­νες πρα­κτι­κὲς.

Δη­μι­ουρ­γεῖ­ται ἔμ­βρυ­ο μὲ ἐ­ξω­σω­μα­τι­κὴ γο­νι­μο­ποί­η­ση γε­νε­τι­κοῦ ὑλι­κοῦ τῶν συ­ζύ­γων, ἐμ­φυ­τεύ­ε­ται αὐτό στή μή­τρα τῆς πα­ρέν­θε­της μη­τέ­ρα­ς καί ὅ­ταν τὸ παι­δί γεν­νη­θεῖ, πα­ρα­δί­δε­ται στούς συ­ζύ­γους, πού τό ἀ­να­τρέ­φουν πλέ­ο­ν ὡς γο­νεῖς. Ἀ­κρι­βέ­στε­ρα, ἡ πα­ρέν­θε­τη αὐ­τὴ μη­τέ­ρα ὀ­νο­μά­ζε­ται φέ­ρου­σα μη­τέ­ρα.

Ἐ­κτός, ὅ­μως ἀ­πό τή­ν ὁμό­λο­γη αὐ­τὴ γο­νι­μο­ποί­η­ση, κα­τὰ τήν ὁποί­α τὸ ἔμ­βρυ­ο προ­έρ­χε­ται ἀ­πό τούς συ­ζύ­γους, ἡ ἐξω­σω­μα­τι­κή γο­νι­μο­ποί­η­ση πα­ρέ­χει τὴ δυ­να­τό­τη­τα καί γι­ά ἑ­τε­ρό­λο­γη γο­νι­μο­ποί­η­ση, κα­τὰ τή­ν ὁποί­α τό γε­νε­τι­κὸ ὑ­λι­κό τοῦ συ­ζύγου χρη­σι­μο­ποι­εῖται γι­ά  τήν γο­νι­μο­ποί­η­ση ὠ­αρί­ου ξέ­νη­ς γυ­ναί­κας, προ­κεί­με­νου νά ἐμ­φυ­τευ­τεῖ τὸ ἔμ­βρυ­ο στὴν πα­ρέν­θε­τη μη­τέ­ρα.

Τέ­λος, μπο­ρεῖ νὰ ἐμ­φυ­τευ­τεῖ στὴν πα­ρέν­θε­τη μη­τέ­ρα καί ἔμ­βρυ­ο πού δη­μι­ουρ­γή­θη­κε ἐ­ξω­σω­μα­τι­κά ἀ­πό ξέ­νο σπέρ­μα καί ξέ­νο ὠ­ά­ρι­ο. Στὶς τε­λευ­ταῖ­ες αὐ­τέ­ς πε­ρι­πτώ­σει­ς ἡ μη­τέ­ρα αὐ­τὴ χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται συ­νη­θέ­στε­ρα ὡς ὑ­πο­κα­τά­στα­τη μη­τέ­ρα4.

Ὑ­πάρ­χει τέ­λος, καί ἡ πε­ρί­πτω­ση τῆ­ς γεν­νή­σε­ω­ς παι­δι­οῦ μέ γα­μέ­τε­ς πού ἀ­γο­ρά­ζον­ται χω­ρίς νά ἔ­χου­ν σχέ­ση μέ κα­νέ­ναν ἀ­πό τούς συ­ζύ­γους πού ἀ­να­λαμ­βά­νουν νὰ τὸ ἀ­να­θρέ­ψουν.

Μέ τή­ν πα­ρεμ­βα­τι­κὴ τε­κνο­ποί­η­ση καί τήν πα­ρέν­θε­τη μη­τρό­τη­τα ἕνα ­παι­δί μπο­ρεῖ νὰ ἔ­χει ἕω­ς ἕ­ξι γο­νεῖς μὲ ἐ­πι­μέ­ρου­ς γο­νι­κοὺς ρό­λους. Μπο­ρεῖ νὰ ἔ­χει τήν βι­ο­λο­γι­κή του μη­τέ­ρα ποὺ πρό­σφε­ρε τὸ ὠ­ά­ρι­ο γι­ὰ τὴν γέν­νη­σή του, τὴν μη­τέ­ρα ποὺ ἀ­νέ­λα­βε νὰ τὸ κυ­ο­φο­ρή­σει, ὅ­πως καὶ τὴν κοι­νω­νι­κή του μη­τέ­ρα ποὺ ἀ­νέ­λα­βε τὴν ἀ­να­τρο­φὴ καὶ τὴν ἀ­γω­γή του. Ταυ­τό­χρο­να, μπο­ρεῖ νὰ ἔ­χει τὸν βι­ο­λο­γι­κό του πα­τέ­ρα ποὺ ἔ­δω­σε τὸ σπέρ­μα γι­ὰ τὴ γέν­νη­σή του, τὸν κοι­νω­νι­κό του πα­τέ­ρα ποὺ ἀ­νέ­λα­βε τὴν ἀ­να­τρο­φὴ καὶ τὴν ἀ­γω­γή του, ἀλ­λὰ κα­τὰ κά­ποι­ον τρό­πο καὶ τὸν γι­α­τρὸ ποὺ ἔ­παι­ξε ἀ­πο­φα­σι­στι­κὸ ρό­λο στὴν ἐ­πι­λο­γὴ καὶ τὴ γέν­νη­σή του. Ὅ­λες αὐ­τὲς οἱ πα­ραλ­λα­γὲς δη­μι­ουρ­γοῦν, ὅ­πως εἶ­ναι φυ­σι­κό, ἀ­μέ­τρη­τα προ­βλή­μα­τα, ὅ­πως ἀ­κό­μα καὶ σο­βα­ρὲς αἰ­τί­ες δι­α­τα­ρά­ξε­ως τῆς οἰ­κο­γε­νει­α­κῆς, ἀλ­λὰ καὶ εὐ­ρύ­τε­ρα τῆς κοι­νω­νι­κῆς συ­νο­χῆς.

Φυ­σι­κό δι­καίω­μα ἀλ­λὰ καὶ ψυ­χο­λο­γι­κὴ ἀ­νάγ­κη κά­θε παι­δι­οῦ εἶναι νὰ ἔ­χει τή­ν μη­τέ­ρα του, πού τό συλ­λαμ­βά­νει, τὸ κυ­ο­φο­ρεῖ, τὸ γεν­νᾶ καί τό ἀ­να­τρέ­φει. Μὲ τήν πα­ρέν­θε­τη μη­τρότη­τα ἕ­να ἤ πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πό τά στοι­χεῖ­α αὐ­τὰ προ­σβάλ­λον­ται καί  τό παι­δὶ  ἀ­δι­κεῖ­ται. Ἐ­πι­πλέ­ον, τὸ παι­δί  δέ­ν  ἔρ­χε­ται στόν κόσμο μέ φυ­σι­ο­λο­γι­κὸ τρό­πο, ἀλ­λὰ μὲ κά­ποι­α ἐρ­γα­στη­ρι­α­κὴ δι­α­δι­κα­σί­α. Δέν γεν­νι­έ­ται ὡς καρ­πὸς ἀ­γα­πη­τι­κῆς σχέ­σε­ω­ς, ἀλ­λά ὡς προ­ϊ­ὸν μη­χα­νι­κῆ­ς δι­α­δι­κα­σί­ας.

Ἐ­κτὸς ὅ­μως ἀ­πό τή­ν πα­ρέμ­βλη­τη μὴ φυ­σι­ο­λο­γι­κή δι­α­δι­κα­σί­α, πού ἔχει οὐ­δέ­τε­ρο χα­ρα­κτή­ρα, ὑ­πάρ­χουν καὶ οἱ φυ­σι­ο­λο­γι­κὲς δι­α­δι­κα­σί­ες, ὅ­πως εἶ­ναι ἡ κυ­ο­φο­ρί­α καὶ ἡ γέν­νη­ση, ποὺ καλ­λι­ερ­γοῦν ἄ­με­σο προ­σω­πι­κὸ δε­σμὸ με­τα­ξύ τοῦ παι­δι­οῦ καὶ τῆς πα­ρέν­θε­της μη­τέ­ρας. Ὅ­λα ὅ­μως αὐ­τὰ μπο­ροῦν εὔ­κο­λα καὶ εὔ­λο­γα νὰ κα­τα­στοῦν πυ­ρῆ­νες σο­βα­ρῶν ψυ­χο­λο­γι­κῶν, ἠ­θι­κῶν, κοι­νω­νι­κῶν, ὅ­πως καὶ νο­μι­κῶν προ­βλη­μά­των.

Πῶς μπο­ρεῖ κά­ποι­α γυ­ναῖκα, πού κυ­ο­φό­ρη­σε κά­ποι­ο παι­δὶ ὡς «φέ­ρου­σα» ἢ ὡς «ὑ­πο­κα­τά­στα­τη» μη­τέ­ρα, νὰ ἀν­τι­με­τω­πί­σει τὸ γε­γο­νὸς αὐ­τὸ ὡς μί­α «ὑ­πη­ρε­σι­α­κὴ» δι­α­δι­κα­σί­α, ἀ­πὸ τὴν ὁ­ποί­α κά­ποι­α στιγ­μὴ ἀ­πο­συν­δέ­ε­ται; Καὶ πῶς μπο­ρεῖ τὸ γε­γο­νὸς αὐ­τὸ νὰ δι­α­τη­ρεῖ τὴν ἱ­ε­ρό­τη­τά του, ὅ­ταν συμ­βαί­νει νὰ πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται ὡς ἀ­μει­βό­με­νη ἐρ­γα­σί­α; Τί μπο­ρεῖ νὰ συμ­βεῖ, ὅ­ταν ἡ πα­ρέν­θε­τη μη­τέ­ρα συν­δε­θεῖ τό­σο μὲ τὸ παι­δὶ πού κυ­ο­φό­ρη­σε, ὥ­στε νὰ μὴ θέ­λει νὰ τὸ πα­ρα­δώ­σει στοὺς φυ­σι­κοὺς ἢ τοὺς κοι­νω­νι­κοὺς γο­νεῖς του; Καὶ τί μπο­ρεῖ νὰ συμ­βεῖ, ὅ­ταν οἱ ὑ­πο­ψή­φι­οι γι­ὰ νὰ τὸ πα­ρα­λά­βουν γο­νεῖς, ἀρ­νη­θοῦν νὰ τὸ δεχ­τοῦν ἐ­ξ αἰτί­ας κά­ποι­ας ἀ­σθέ­νει­ας ἢ δυ­σπλα­σί­ας τοῦ βρέ­φους; Ἀλ­λὰ καὶ πῶς θὰ αἰ­σθά­νε­ται τὸ παι­δί, ἂν κά­πο­τε πλη­ρο­φο­ρη­θεῖ τὴν γο­νι­κὴ πο­λυ­μορ­φί­α, πού θὰ βρί­σκε­ται ἀ­πο­τυ­πω­μέ­νη στὴν ψυ­χο­σω­μα­τι­κή του ὀν­τό­τη­τα;

Δὲν εἶναι βέ­βαι­α δυ­να­τὸ νὰ ἀ­να­φερ­θοῦν, καί πο­λὺ πε­ρισ­σό­τε­ρο νὰ ἀ­να­λυ­θοῦν τὰ πολ­λὰ καὶ σο­βα­ρὰ προ­βλή­μα­τα ποὺ δη­μι­ουρ­γοῦν­ται μὲ τὴν πα­ρέν­θε­τη μη­τρό­τη­τα σὲ δι­ά­φο­ρα ἐ­πί­πε­δα. Τὸ μό­νο ποὺ μπο­ρεῖ κα­νεὶς μὲ βε­βαι­ό­τη­τα νὰ πεῖ, εἶ­ναι ὅ­τι πρό­κει­ται γι­ὰ πο­λὺ σο­βα­ρὸ καὶ ἐ­πι­κίν­δυ­νο ἐγ­χεί­ρη­μα, ποὺ δὲν ἐ­πι­τρέ­πε­ται νὰ ἀν­τι­με­τω­πί­ζε­ται μὲ προ­χει­ρό­τη­τα καὶ ἐ­πι­πο­λαι­ό­τη­τα. 

____________________

1. Γι­ά πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. Λ. Κουτ­σε­λί­νη, Βα­σι­κέ­ς ἀρ­χές βι­ο­η­θι­κῆς, ἰα­- τρι­κῆς δε­ον­το­λο­γί­α­ς καί ἰα­τρι­κῆς εὐ­θύ­νης, Ἀ­θή­να 1999, σ. 226  κ.ἑ. Γ.Μαν­τζα­ρί­δη, Χρι­στι­α­νι­κή Ἠ­θι­κή, τόμ. 2, Θεσ­σα­λο­νί­κη 2009, σ. 579 κ.ἑ.

2. Βλ. Γεν. 16.1 κ.ἑ.

3. Βλ. Γεν. 30, 3-5.

4. Γι­ά πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. Ἰσμή­νη­ς Κρι­ά­ρη-Κα­τρά­νη, βι­οϊ­α­τρι­κέ­ς ἐξελί­ξει­ς καί Συν­ταγ­μα­τι­κό Δί­και­ο, Ἀ­θή­να 1994. σ. 114 κ.ἑ. Μιλ­τι­άδη Βάντσου, ἡ ἱ­ε­ρό­τη­τα τῆ­ς ζω­ῆς, Θεσ­σα­λο­νί­κη 2003, σ. 270. 

alopsis.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΑΣΕΙΣ ΓΗΙΝΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ

Τάσεις γήινης κόλασης στη Δύση
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος 

Η Ευρώπη, κέντρο του κόσμου για αιώνες ευημερίας, ισχύος και χριστιανικών αντιλήψεων, τείνει να μετατραπεί σε περιοχή όπου κυριαρχούν ο αθεϊσμός, ο ατομισμός, ο μηδενισμός, και ο ωφελιμισμός. Καταντά μια ήπειρος ανίσχυρη, με παρακμασμένους κατοίκους και τείνει να μετατραπεί σε γήινη κόλαση των απολαύσεων, όπως την περιέγραψε στα τέλη του 15ου αιώνα ο μεγάλος ζωγράφος Ιερώνυμος Μπος, στο περίφημο τρίπτυχό του. Πρόσφατα έγινε ένα ακόμη βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, με την ψήφιση από τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση Νόμου, που επιτρέπει την ευθανασία και την «ενεργώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία», δηλαδή την έμμεση πλην έμπρακτη δολοφονία. Αυτή η απάνθρωπη ενέργεια αποκλήθηκε «υποβοήθηση στον αξιοπρεπή θάνατο»…

Πόσο δίκιο έχει ο Ντοστογιέφσκι που πρόβλεψε πως η Δύση θα κατρακυλά στην απανθρωπιά, παραποιώντας την πραγματικότητα και θεωρώντας το άδικο ως δίκαιο, το λάθος ως σωστό, το αφύσικο ως φυσικό, το έγκλημα ως αγαθοεργία.. Αυτή την ανωμαλία την θεσμοθετεί και την επιβάλλει. Πόσο δίκιο έχει όταν με τα μυθιστορήματά του «Αδελφοί Καραμάζοφ», «Οι Δαιμονισμένοι» και «Έγκλημα και τιμωρία» δίνει το μήνυμα πως «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται».

Το αυτονομημένο από τον Θεό σύστημα για να επικρατήσει χτυπάει την κοινωνικότητα του ανθρώπου. Η απόλαυση και ο ωφελιμισμός καταργούν την ανθρωπιά, για την οποία το σύστημα υποτίθεται πως κόπτεται…Κτυπάει τη γέννηση, που θέλει να την ελέγχει και προωθεί μόνο την ηδονή, έναντι της αγάπης και του  καθήκοντος, την δολοφονία του ανήμπορου εμβρύου από την ανάληψη ευθυνών. Κτυπά την οικογένεια, εξισώνοντάς την με μορφές εκτός της βιολογικής ζωής. Κτυπά την οικογένεια, με τη μείωση της συνεκτικότητάς της, με το να προωθεί τον ωφελιμισμό, έναντι αναλήψεως υποχρεώσεων. Κτυπά την οικογένεια με το να κατασκευάζει απάνθρωπο τρόπο ζωής που επιβάλλει στους νέους και τις νέες, και που τους οδηγεί να μην παντρεύονται, ή ο γάμος να είναι τυπικό γεγονός και όχι κοινή ζωή, με σεβασμό στην ιερότητά της.

Μετά τις γεννήσεις και τον γάμο, τώρα βρισκόμαστε στο τρίτο στάδιο, στην κατάργηση του φυσιολογικού θανάτου, εν μέσω της αγάπης και της στοργής συγγενών και φίλων. Η αυτονόμηση από τον Θεό έχει φέρει την απομόνωση του ανθρώπου. Όσο τα μέσα επικοινωνίας τελειοποιούνται, και ο άνθρωπος περηφανεύεται ότι μπορεί στη στιγμή να επικοινωνεί με όλα τα μέρη του κόσμου, τόσο εγκαταλείπεται στη μοναξιά του. Ο άνθρωπος υπό το σύστημα που κυριαρχεί στη Δύση τείνει να γίνει χειρότερος και από τον Ουίστον της δυστοπίας του Όργουελ. Στο «1984» επιβλήθηκαν στον Ουίνστον οι αντιλήψεις του «Μεγάλου Αδελφού». Τώρα η Δύση τείνει να ελέγξει όχι μόνο τη σκέψη αλλά και τη ζωή του πολίτη. Αυτό επιχειρήθηκε με τον κομμουνισμό και τον ναζισμό, αλλά απέτυχε. Τώρα το σύστημα ενεργεί με περισσότερα μέσα και με μεγαλύτερη και διεισδυτικότερη ισχύ. Ο ναζισμός τον πολιτικό γάμο δεν πέτυχε να τον επιβάλλει, ούτε την ευγονική. Ο κομμουνισμός επέβαλε με την βία τον πολιτικό γάμο, αλλά η συνεκτικότητα της οικογένειας και η Ορθοδοξία εν πολλοίς διατηρήθηκαν… Το σημερινό σύστημα καταφέρνει σε μεγάλο ποσοστό τον πολιτικό γάμο και τη διάλυση της οικογένειας.

Στη Γαλλία οι αντιδράσεις προς την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης είναι πολλές και έντονες από επιστήμονες και λογίους. Εξακόσιοι ψυχολόγοι, ψυχίατροι και ψυχαναλυτές, καθηγητές πανεπιστημίων και διευθυντές κλινικών σημαίνουν συναγερμό για τις τρομερές επιπτώσεις που θα έχει στους Γάλλους και στις Γαλλίδες η εφαρμογή του νόμου, που σημειωτέον στα αίτια της ευθανασίας και της ενεργού υποβοήθησης της αυτοκτονίας περιλαμβάνει και τις «ψυχολογικές οδύνες». Πρόκειται, όπως καταγγέλλουν, για βραθυφλεγή βόμβα, που αυξήσει τις αυτοκτονίες και στα υγιή άτομα, που έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Στη σκέψη της αυτοκτονίας θα οδηγηθούν ευκολότερα τα εν λόγω άτομα, με το να σκέφτονται  ότι το ίδιο το κράτος τη θεωρεί διέξοδο… Εφτά βουλευτές του Κόμματος των Ρεπουμπλικανών, με επιστολή τους στην εφημερίδα «Φιγκαρό» (6/5/2025, σελ. 17) επισημαίνουν ότι η ψήφιση του νόμου οδηγεί τη Γαλλία, εν ονόματι της ατομικής ελευθερίας, σε «μείζονα ανθρωπολογική ρήξη μιας κοινωνίας στην οποία η αδελφοσύνη υποχωρεί μπρος στον πειρασμό της απάρνησης». Τονίζουν πως θα έπρεπε μόνο να ενισχυθούν οι ανακουφιστικές φροντίδες μιας κοινωνίας με ανθρωπιά. Με αυτές στη Γαλλία το 3% των βαριά ασθενών που ήθελαν την ευθανασία περιορίστηκε στο 0,3%. Το τραγικό για την «προοδευτική» εξουσία Μακρόν είναι πως με το να νομιμοποιήσει την ευθανασία αποδέχεται πως το Κράτος διαχειρίζεται όχι μόνο τη ζωή αλλά και τον θάνατο των πολιτών του! 

Η θρησκεία και η γήινη κόλαση

Ο Γάλλος καθηγητής Εμμανουέλ Τόντ στο βιβλίο του «Η ήττα της Δύσης», που πρόσφατα κυκλοφορήθηκε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Πεδίο», επισημαίνει ότι για τη σημερινή κατάσταση της Δύσης μεγάλη ευθύνη φέρει η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και η εξ αυτής προκύψασα Προτεσταντική. Κατά την άποψή του, στη Δύση αυτές βρίσκονται σε μηδενική κατάσταση, αφού αν ήταν ενεργές θα επηρέαζαν την εργασία, το έθνος, την οικογένεια, τη σεξουαλική συμπεριφορά, την τέχνη και τη σχέση μας με το χρήμα. Την κατάσταση της χριστιανικής θρησκείας την χωρίζει σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη είναι η ενεργή, με κύριο χαρακτηριστικό την πρακτική συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία. Η δεύτερη είναι «η κατάσταση ζόμπι», κατά την οποία η πρακτική συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία έχει εξαφανιστεί, αλλά οι τρεις «διαβατήριες τελετές», που συνοδεύουν τη γέννηση, τον γάμο και τον θάνατο συνεχίζουν να επηρεάζονται από τη χριστιανική κληρονομιά. Η τρίτη χριστιανική κατάσταση είναι η μηδενική, η  οποία χαρακτηρίζεται από την εξαφάνιση του βαπτίσματος και τη μαζική αύξηση της καύσης των νεκρών. Και αν ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου θεωρείται ισοδύναμος με τον γάμο ατόμων διαφορετικού φύλου, τότε, όπως γράφει ο Τοντ, «μπορούμε να πούμε ότι η εν λόγω κοινωνία έχει φτάσει σε κατάσταση θρησκευτικού μηδενισμού». Και συμπληρώνει ο Γάλλος ιστορικός: «Ο μηδενισμός, που ειδωλοποιεί το τίποτα, μου φαίνεται ο πιο κοινότοπος. Είναι πανταχού παρών στη Δύση, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού».

Στον κατάλογο των χωρών, που έχουν αποδεχθεί των γάμο των ατόμων του ιδίου φύλου είναι σχεδόν όλες της Δύσης και από τις Ορθόδοξες χώρες μόνο η Ελλάδα. Το γεγονός της, κατά Τοντ, εντάξεως της Ελλάδος στις χώρες, που βρίσκονται σε κατάσταση θρησκευτικού μηδενισμού χαιρετίσθηκε έντονα από τις περισσότερες χώρες της Δύσης και πανηγυρίστηκε από τους κύκλους των ΛΟΑΤΚΙ και από την τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πανηγυρίστηκε γιατί θεωρείτο ότι ως Ορθόδοξη χώρα η Ελλάδα και με την Παράδοση που την εμπνέει θα ήταν δύσκολο να περάσει από το Κοινοβούλιο… Και όμως, ανίερες συμμαχίες, ωφελιμιστικές σκέψεις και πιέσεις από το διεθνές σύστημα έφεραν το αποτέλεσμα, που πανηγυρίστηκε γιατί, όπως θριαμβολόγησαν οι επιβάλοντες αυτόν το γάμο, είναι η πρώτη Ορθόδοξη χώρα, που προσχώρησε στον «προοδευτικό» κόσμο της ηδονής και της αθεΐας…

Είναι λυπηρό, αλλά η Ελλάδα, με ευθύνη των ταγών της, κυλάει προς την πραγματικότητα της αυτοανυποληψίας,  που περιέγραψε γλαφυρά ο Παπαδιαμάντης. Οι βαπτίσεις και οι θρησκευτικοί γάμοι έχουν σημαντικά μειωθεί, τα διαζύγια σε πολλές αστικές Μητροπόλεις έχουν ξεπεράσει τους γάμους, το κρεματόριο λειτουργεί… Είναι αλήθεια πως ο λαός, σε μεγάλο μέρος του, αντιστέκεται στην αλλοτρίωσή του, λείπουν όμως οι πολιτικοί και οι θρησκευτικοί ηγέτες που θα  εκφράσουν τον δυναμισμό του, τον ηρωισμό του και την ιδιοπροσωπία του και που θα αντισταθούν στη ζωή της επίγειας κόλασης, που η Δύση, εδώ και αιώνες, επιχειρεί να του επιβάλει.- 

alopsis.gr

ΤΟ ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ

Υπάρχει ένα θαυμάσιο γεγονός από τη ζωή του Αγίου Ονουφρίου, τον οποίο εορτάζει η εκκλησία μας στις 12 Ιουνίου.

Όταν ήταν πολύ μικρός ο Άγιος Ονούφριος, μπήκε σ' ένα κοινόβιο, άγνωστο πως. Μεγάλος ανεχώρησε για την έρημο, όπου έζησε 60 χρόνια χωρίς να δει ποτέ άνθρωπο.

Ήταν γυμνός, αλλά ολόκληρο το σώμα του επικαλύπτετε από την μακρυά γενειάδα του, που έφθανε μέχρι το έδαφος, καθώς και από τα μαλλιά του και τις μεγάλες τρίχες του όλου σώματος.
Τον μεγάλο αυτό Άγιο τον ανακάλυψε ο Όσιος Παφνούτιος, στον οποίο διηγήθη τα της οσιακής και ερημικής ζωής του.

Όταν λοιπόν ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών, και ζούσε στο Κοινόβιο, συνέβη το εξής:
Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες. Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα....Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.

- Κάποιο ζωάκι θα ταΐζει σκέφτηκε.

Αυτό συνεχίστηκε για καμιά εβδομάδα.

- Ας πάω να δω, είπε μέσα του ο τραπεζάρης, που τα πηγαίνει αυτά που του δίνω.

Πράγματι, τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα.

Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και μ' αυτά που είδε, γούρλωσαν τα μάτια του... Ο μικρός κουβέντιαζε με το βρέφος Ιησούς, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του Τέμπλου!

-Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι, έλεγε στον Χριστούλη, μια και δε Σε ταΐζει κανείς...ούτε και η μαμά Σου...

Και άπλωσε το χέρι και Του έδωσε μια φέτα ψωμί..
Και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ήταν μικρό παιδάκι στην ιερή εικόνα, άπλωσε το χεράκι, πήρε το ψωμί και όπως μάζεψε το χεράκι του μαζί με το ψωμάκι, εξαφανίστηκε το ψωμί μέσα στην εικόνα.
Ευθύς αμέσως ο τραπεζάρης, με την ψυχή γεμάτη έκπληξη και δέος, έτρεξε στον Ηγούμενο και του διηγήθηκε τι συνέβη. Τότε ο Ηγούμενος του έδωσε εντολή να μην δώσουν του παιδιού καθόλου ψωμί, αλλά όταν παρακλητικά θα ζητούσε, να του λέγουν:

- Να πας να ζητήσεις και να σου δώσει ψωμί Εκείνος, τον οποίον μέχρι χθες εσύ τάιζες.

Την επομένη ημέρα, βλέποντας ο μικρός Ονούφριος ότι δεν του δίδουν ψωμί και τον στέλνουν να ζητήσει από Εκείνον, που μέχρι τότε έτρεφε, έτρεξε αμέσως στην Εκκλησία και πηγαίνοντας μπροστά στην εικόνα είπε στον Χριστούλη: 

- Χριστούλη μου, δεν μου δίνουν ψωμάκι και μου είπαν να Σου πω να μου δώσεις από το δικό Σου. Τώρα, που θα το βρεις Εσύ, δεν ξέρω! 

Και ω του θαύματος! άπλωσε το μικρό Του χεράκι το βρέφος Ιησούς από την αγκάλη της Παναγίας Μητρός Του, και του έδωσε ένα τεράστιο ψωμί, τόσο μεγάλο, που δεν μπορούσε να το σηκώσει! Μοσχομύριζε δε τόσο πολύ, που το ουράνιο αυτό άρωμα απλώθηκε όχι μόνο μέσα στον Ναό, αλλά και σ' όλο το μοναστήρι και στον γύρω τόπο. 

Έκπληκτοι και έκθαμβοι οι μοναχοί από τα γενόμενα, είδαν τον πενταετή Ονούφριο να βγάζει τον τεράστιο αυτό άρτο έξω, μετά πολλού-πολλού κόπου. Έτρεξαν δύο μοναχοί να βοηθήσουν, αλλά ήταν πολύ βαρύς! Για πολλές ημέρες έτρωγαν, έτρωγαν, χόρταιναν, αλλά ο ουράνιος άρτος ήταν και παρέμενε αδαπάνητος. Είναι αυτό, που έχει βεβαιωτικά η Εκκλησία μας στη Θεία Λατρεία: " Ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος".

Από τότε ευλαβούντο πολύ τον μικρό Ονούφριο, διότι εγνώριζαν πλέον ότι με την αύξηση της ηλικίας του θα αυξάνετο και η αγιότης του. Θα εγίνετο ένας μεγάλος Άγιος όπως και έγινε.
Από τέτοιον όμοιο ουράνιο άρτο ετρέφετο ο Άγιος Ονούφριος, όταν για εξήντα ολόκληρα χρόνια ζούσε στην έρημο.

Αναδημοσίευση από Ωφελήματα από το βιβλίο: Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΛΕΤΕ "ΤΙ ΘΑ ΦΑΜΕ" 'Η "ΤΙ ΘΑ ΠΙΟΥΜΕ"!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Μην έχετε άγχος και μην αρχίσετε να λέτε «τί θα φάμε;» ή «τί θα πιούμε;» ή «τί θα φορέσουμε;» επειδή για όλα αυτά αγωνιούν οι άπιστοι μόνο (Ματθ. 6, 31-32).