Κάποιος ἀδελφὸς ρώτησε ἕναν
Γέροντα: «Τί νὰ κάνω;»
Καὶ τοῦ εἶπε ὁ
Γέροντας: «Ὀφείλουμε νὰ χύνουμε δάκρυα πάντοτε. Συνέβη κάποτε κάποιος ἀπὸ τοὺς
πατέρες νὰ πεθάνει καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὴ ὥρα ἐπανῆλθε στὸν ἑαυτό του καὶ τὸν
ρωτήσαμε:
«Τί εἶδες ἐκεῖ, ἀββᾶ;»
Καὶ μᾶς εἶπε τότε κλαίοντας:
«Άκουσα ἐκεῖ ἕναν ἀσταμάτητο
θρῆνο ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔλεγαν ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου».
Τὸ ἴδιο καὶ ἐμεῖς ὀφείλουμε
νὰ λέμε πάντοτε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου