Είναι η μοναδική ημέρα
που μπορείς να πας στην εξοχή με τους φίλους σου και να ξεφύγεις από την
καθημερινή ρουτίνα;
Είναι η μόνη ημέρα που
μπορείς να μείνεις στο σπίτι σου και να γευθείς την οικογενειακή θαλπωρή,
επειδή τις υπόλοιπες έξι δούλευες και δεν σου έμενε καιρός;
Είναι η μόνη ημέρα που
μπορείς να κοιμηθείς μέχρι το μεσημέρι, εφόσον την προηγούμενη νύχτα
κουράστηκες από το ξενύχτι;
Ή μήπως είναι ημέρα
εκκλησιασμού, ημέρα ευλογίας και δοξολογίας στο Θεό;
Για τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας η ημέρα της Κυριακής ήταν, όπως λέει και το όνομά της, η ημέρα του Κυρίου, δηλ. η αφιερωμένη στον Κύριο.
Μια γιαγιά νοσταλγώντας τα νεανικά της χρόνια, μας είπε:
Για τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας η ημέρα της Κυριακής ήταν, όπως λέει και το όνομά της, η ημέρα του Κυρίου, δηλ. η αφιερωμένη στον Κύριο.
Μια γιαγιά νοσταλγώντας τα νεανικά της χρόνια, μας είπε:
«Εμείς,
παιδί μου, την ημέρα της Κυριακής την περιμέναμε πώς και πώς. Φορούσαμε τα
καθαρά μας ρούχα και πηγαίναμε στην Εκκλησία...
Δεν το
κάναμε αυτό από ένα τυπικό καθήκον, αλλά επειδή νιώθαμε μια εσωτερική
ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο του Θεού...
Ο Θεός,
παιδί μου, μας προστάτευε. Δεν μας εγκατέλειπε ποτέ. Εμείς να φανούμε απέναντί
Του αχάριστοι;
Έπρεπε
ένας τουλάχιστον από την οικογένεια να εκκλησιαστεί, να μεταλάβει, να φέρει το
Χριστό στο σπίτι μας, για να έρθει, παιδί μου, στην οικογένειά μας η ευλογία
του Θεού...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου