«Τὴν λογιοσύνη νὰ τὴν
κλαῖς!»
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου
π. Διονυσίου Τάτση
Στὴν Ἐκκλησία μας ἔχουμε
πλῆθος θεολόγων. Ὅλοι οἱ Μητροπολίτες εἶναι θεολόγοι, ὅλοι οἱ πρὸς ἀρχιερατείαν
ὑποψήφιοι ἀρχιμανδρίτες εἶναι θεολόγοι καὶ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ τῶν ἐφημερίων
ἐπίσης.
Καὶ αὐτὸ μὲ τὴν πρώτη ματιὰ φαίνεται ὡς εὐλογία. Ἡ μακρόχρονη ὅμως
ἐμπειρία τῶν μὴ θεολόγων κληρικῶν εἶναι ἀρνητική. Δὲν μποροῦν νὰ δικαιολογήσουν
πολλὲς πράξεις τῶν θεολόγων καὶ μάλιστα τῶν μητροπολιτῶν, ποὺ ἡ φήμη τους κάποτε
ξεπερνᾶ καὶ τὰ ὅρια τῆς πατρίδας μας.
Οἱ λόγιοι κληρικοὶ (ὑπάρχουν
πάντα οἱ φωτεινὲς ἐξαιρέσεις) ἔχουν ἕνα κοινὸ γνώρισμα. Εἶναι φιλόδοξοι, μὲ
μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ τὸ ὅποιο συγγραφικό τους ἔργο, καὶ πάντα
στοχεύουν στὰ ὑψηλὰ ἀξιώματα. Γιὰ νὰ πετύχουν τὸ σκοπὸ τους ἀλλάζουν συνεχῶς
τὶς ἀπόψεις τους καὶ προτείνουν ἀπίθανες λύσεις γιὰ τὰ διάφορα προβλήματα τῆς
Ἐκκλησίας, ἀνάλογα πάντα μὲ τὸ τί ἐπικρατεῖ, ἀλλὰ καὶ τί τοὺς συμφέρει. Οἱ
«μεγάλοι» αὐτοὶ θεολόγοι παρακολουθοῦν τὰ γεγονότα, ἑλίσσονται συνεχῶς καὶ
ἐκδηλώνονται μὲ τρόπο ποὺ ὡραιοποιεῖται ἡ προσωπική τους εἰκόνα, γιὰ νὰ
ἐντυπωσιάζουν τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς πολιτικῆς
ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι μάλιστα κάποια στιγμὴ μποροῦν νὰ τοὺς βοηθήσουν ὑπογείως,
γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴ βαθύτερη ἐπιθυμία τους, δηλαδὴ νὰ κατακτήσουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ
ἐξουσία.
Στοὺς λόγιους Μητροπολίτες
οἱ μεταξύ τους σχέσεις εἶναι μονίμως διαταραγμένες. Δὲν λείπουν οἱ δημόσιες
συγκρούσεις, γεγονὸς ποὺ ἀπογοητεύει τὸ λαό, γιατί τοὺς ἔχει σὲ μεγάλη
ἐκτίμηση. Τελικά, οἱ σοφοὶ αὐτοὶ Μητροπολίτες ὠφελοῦν ἢ βλάπτουν τὴν Ἐκκλησία;
Βελτιώνουν τὸ ποιμαντικό της ἔργο, ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ,
ἐνισχύουν τὴν πίστη τους στὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ ἐνισχύουν τὴν ἐλπίδα τους στὴν
οὐράνια βασιλεία; Συνήθως ὄχι. Εἶναι κοσμικοί, δὲν πολυασχολοῦνται μὲ τοὺς
ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ νοῦς τους ἀπασχολεῖται μὲ ἐφήμερες ὑποθέσεις,
μακριὰ ἀπὸ τὸ καθαρὸ ποιμαντικὸ ἔργο. Πολλὲς φορὲς ἀφοσιώνονται τόσο πολὺ στὰ κοσμικὰ
θέματα ποὺ γίνονται ἀγνώριστοι καὶ τοὺς ξεχνᾶ ὁ λαός. Εἶναι σὰν νὰ μὴ ὑπάρχουν.
Νομίζεις ὅτι οἱ μητροπόλεις τους χηρεύουν! Τόση περιφρόνηση γιὰ τὴ μεγάλη τους
πνευματικὴ ἀποστολή! Στὶς κοσμικὲς ὅμως ἐκδηλώσεις εἶναι πάντα παρόντες,
συμφύρονται μὲ τοὺς διαφόρους ἄρχοντες τοῦ κόσμου καὶ συμπληρώνουν τὴν εἰκόνα
τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας.
Ἡ κατάσταση ποὺ περιγράφουμε
ἐπιδεινώνεται, ὅταν οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολίτες ἀναλαμβάνουν τὰ ἡνία τῆς
ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Δὲν ἐργάζονται γιὰ κάτι τὸ οὐσιαστικὸ καὶ δὲν
συμβάλλουν στὴ βελτίωση τῶν κακῶς ἐχόντων στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὶς
ἐπίμονες μάλιστα προσωπικές τους ἀπόψεις ὁδηγοῦν τὰ προβλήματα σὲ ἀδιέξοδα, μὲ
ἀποτέλεσμα τὰ προβλήματα νὰ πολλαπλασιάζονται ἀντὶ νὰ λύνονται καὶ νὰ
ἐξαλείφονται.
Ἔχουμε παραδείγματα
ἀρχιεπισκόπων, οἱ ὁποῖοι θορύβησαν ὅσο κατεῖχαν τὸ ἀξίωμα, χωρὶς τελικὰ νὰ
δοῦμε πνευματικὴ καρποφορία, ἀλλὰ ἀντίθετα πλήγωσαν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ
πλῆθος τῶν σκανδάλων ποὺ ἐμφανίστηκαν στὴν αὐλὴ τους χωρὶς νὰ ἀντιδροῦν οἱ
ἴδιοι. Ἀντίθετα, συγκάλυπταν τοὺς σκανδαλοποιούς καὶ δημιουργοῦσαν πολλὲς
ὑποψίες καὶ γιὰ τὸ πρόσωπό τους.
Καὶ τὸ συμπέρασμα: Ἡ
θεολογικὴ γνώση δὲν εἶναι τὸ σωσίβιο τῆς σωτηρίας, οὔτε τὰ ἀποτελεσματικότερο
μέσο γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ συμβαίνει, γιατί λείπει ὁ
φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ταπείνωση. Λείπουν δηλαδὴ οἱ ἀναγκαῖες προϋποθέσεις, γιὰ
νὰ ἀποφεύγονται τὰ πνευματικὰ ναυάγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου