Ένας ευλαβής φοιτητής της θεολογίας ο οποίος εσύχναζε στο Μπουραζέρι, υπέβαλε στον παππού την εξής ερώτηση:
" Γέροντα, πώς είναι δυνατόν να λέμε αδιαλείπτως την ευχή, σύμφωνα με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου;" (Α' Θεσ. ε' 17).
Ο παππούς πραγματικά ήρθε σε δύσκολη θέση. Ο ίδιος ζούσε αυτό το μυστήριο, πώς όμως να το ερμηνεύσει με λόγια, ώστε να το αντιληφθεί ο συνομιλητής του, ο οποίος φαινόταν εισέτι αμύητος σε αυτή τη γλώσσα; Όμως σε μια στιγμή για να βγεί από το αδιέξοδο, αναγκάστηκε να εξωτερικευτεί ο ίδιος λέγοντας:
"Να, παιδί μου, πώς να σου δώσω να καταλάβεις; Αυτή τη στιγμή το στόμα μου σου μιλάει, όμως στην καρδιά μέσα το μηχανάκι δουλεύει συνέχεια."
Ο φοιτητής θαύμασε με την απάντηση, αναλογιζόμενος τί φλόγα άραγε να περιβάλλει αυτό το απλό γεροντάκι, ώστε συγχρόνως με τη συνομιλία να διατηρεί εσωτερικά την αδιάλειπτη ευχή!
Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου