Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ
ΘΛΙΨΕΙΣ
Ακόμη κι ένας άγιος δεν μπορεί ν' αντιληφθεί όλους
τους λόγους που συντρέχουν, για να μας επισκεφθεί η θλίψη...
[...] Tα ιερά κείμενα μάς διδάσκουν πως όλοι οι άγιοι
του Θεού χωρίς καμιά εξαίρεση, τελείωσαν το επίγειο ταξίδι τους βαδίζοντας
"την στενή και τεθλιμμένη οδό". Η ζωή τους ήταν γεμάτη θλίψεις και
στερήσεις (βλ. Εβρ.ιβ΄).
Αυτή ήταν η άποψη των αληθινών φίλων του Θεού για τις
θλίψεις. Αυτή η στάση τους για τις θλίψεις που τους τύχαιναν τους έκανε να
συμπεριφέρονται με μεγάλη σοφία και αυταπάρνηση. Τις θλίψεις που τους
έβρισκαν, ό,τι λογιών και αν ήσαν, τις δέχονταν σαν κάτι που τους άξιζε, που
τους έπρεπε. (βλ. Αγίου Μάρκου του Ασκητού, 226 κεφάλαια Περί των οιομένων εξ
έργων νόμου δικαιούσθαι, κεφ. 6).
Πίστευαν μ' όλη τους την ψυχή πως άν δεν το επέτρεπε ο
Θεός, αν δεν ήταν απαραίτητο δηλαδή για τις πνευματικές ανάγκες τους, δεν θα
τους έβρισκε η θλίψη.
Το πρώτο που έκαναν με το που τους έβρισκε κάποια
στενοχώρια, ήταν να ομολογήσουν ότι την άξιζαν. Έψαχναν και πάντα έβρισκαν
μέσα τους την αιτία της θλίψης.
Μόνο αν παρατηρούσαν πως η θλίψη τους στεκόταν εμπόδιο
να ευαρεστήσουν στο Θεό, μόνο τότε παρακαλούσαν με την προσευχή τους τον Κύριο
να τους απαλλάξει από αυτήν. Και την εκπλήρωση ή μη εκπλήρωση του αιτήματός
τους την άφηναν στο θέλημα του Θεού. Ποτέ δεν λογάριαζαν σωστή τη δική
τους γνώμη για τον πνευματικό σκοπό της θλίψης.
Η κρίση του ανθρώπου ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτα
σωστή. Γιατί ακόμη και ενός αγίου ανθρώπου η κρίση είναι περιορισμένη. Δεν
μπορεί να αντιληφθεί όλους τους λόγους που συντρέχουν για να μας επισκεφθεί η
θλίψη όπως τ' αντιλαμβάνεται το μάτι του Θεού που τα βλέπει όλα...
Ο Θεός επιτρέπει να δοκιμάσουν τις θλίψεις ακόμα και
οι δούλοι Του, οι εκλεκτοί Του. Ο απόστολος Παύλος παρακάλεσε "τρις"
τον Κύριο για να απομακρύνει τον πειρασμό που τον βρήκε, τον "άγγελον σατάν",
που τον εμπόδιζε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Κι ο Παύλος δεν εισακούστηκε. Η
κρίση του Θεού εκείνη τη στιγμή ήταν διάφορη από την κρίση του θεοπνεύστου
αποστόλου (βλ. Β Κορινθ. 7-10) [...]
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
(Από το βιβλίο "Προσευχή και Πλάνη", Αγίου
Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, μετάφραση Πέτρου Μπότση, σελ.114-115)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου