Μαρτυρία Χρυσοπούλου
Ιωάννου, Αρχιτέκτονος από την Αλεξανδρούπολη:
«Είμαι παντρεμένος με την Σιοντοπούλου Ευανθία και έχομε τρία παιδιά. Πριν από μερικά χρόνια όταν ο γυιός μου Χρήστος ήταν τριάμισι χρόνων, συνήθιζε βλέποντας την μητέρα του να θυμιάζη το σπίτι, να την ακόλουθή και να θυμιάζη (υποτίθεται) και ο ίδιος με την ξύλινη κουδουνίστρα του, η οποία έμοιαζε με θυμιατό, όλο το σπίτι επαναλαμβάνοντας το «Κύριε ελέησον».
«Είμαι παντρεμένος με την Σιοντοπούλου Ευανθία και έχομε τρία παιδιά. Πριν από μερικά χρόνια όταν ο γυιός μου Χρήστος ήταν τριάμισι χρόνων, συνήθιζε βλέποντας την μητέρα του να θυμιάζη το σπίτι, να την ακόλουθή και να θυμιάζη (υποτίθεται) και ο ίδιος με την ξύλινη κουδουνίστρα του, η οποία έμοιαζε με θυμιατό, όλο το σπίτι επαναλαμβάνοντας το «Κύριε ελέησον».
Κάποια μέρα ενώ
θύμιαζε κατά την συνήθεια του με το παιχνίδι του, παρέλειψε να θυμίαση την
γωνιά του σαλονιού όπου βρισκόταν η τηλεόραση. Αυτό το πρόσεξε η γυναίκα μου
και τον ρώτησε γιατί δεν θυμιάζει το σαλόνι. Ο Χρήστος απάντησε εντελώς φυσικά
ότι αυτός ο ξένος πού κάθεται πάνω στην τηλεόραση δεν του επιτρέπει να θυμιάση
εκεί. «Μα ποιος ξένος, Χρήστο», τον ξαναρωτά η γυναίκα μου.
«Νά, αυτός καλέ μαμά,
πού κάθεται πάνω στην τηλεόραση, δεν τον βλέπεις»;
Ο Χρήστος έβλεπε με τα
καθαρά μάτια της ψυχής του τον διάβολο καθήμενο πάνω στην τηλεόραση και τον
οποίο μάλιστα ενωχλούσε το υποτιθέμενο θυμίαμα του Χρήστου.
Μετά από συζήτηση του
παραπάνω γεγονότος με τον Πνευματικό μας πατέρα βγάλαμε την τηλεόραση από το
σπίτι μας.
Ασκητές μέσα στον
κόσμο, εκδόσεως Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», 630 88
Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, σελ. 375-376
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου