Άγιος Νεκτάριος: Ο ελεήμονας
Ο
ελεήμονας δεν κλείνει τα αυτιά του μπροστά στις ευχές των φτωχών, αλλά βιάζεται
να τους βοηθήσει. Όταν προφέρει σ’ αυτόν πού είναι σε δυστύχημα, δίδει με αγάπη
και συμπάθεια, και όταν δίδει στον φτωχό, το πρόσωπό του λάμπει, επειδή η
καρδιά του χαίρεται για την ελεημοσύνη. Και ο ελεήμονας είναι αγαπημένος από
τον Θεό και σώζεται στην ημέρα του κινδύνου, διότι ο Θεός αγαπάει εκείνο που
δίδει με χαρά. Ο ελεήμονας κάνει ελεημοσύνη κρυφά, επειδή η καρδιά του
οδηγείται από την αγάπη προς τον πλησίον και όχι από την επιθυμία για φήμη.
Αυτός δεν χαίρεται για την πολυτέλεια, αλλά για την φιλανθρωπία του. Επειδή
αυτός ζει με αγάπη προς τον πλησίον και η αγάπη του εκφράζεται μέσα από την
αγάπη προς τον πλησίον.
Ο ελεήμονας δέχεται
τον θλιμμένο, δεν αποστρέφει τα μάτια του από αυτόν που είναι σε δυστύχημα,
ούτε το πρόσωπό του από τους φτωχούς, δεν είναι σε αντίθεση να εκτείνει το χέρι
του στον αδελφό που ζητάει. Στον πεινασμένο προσφέρει δικό του ψωμί, δίδει
στους διψώντες, σκεπάζει τους φτωχούς, ντύνει τους γυμνούς, βοηθά τους
πάσχοντες, επισκέπτεται τους φυλακισμένους και φιλοξενεί τους ξένους.
Μοιράζεται γενναιόδωρα, ελπίζοντας στον Κύριο και έτσι αποχτάει πλούτο στον
ουρανό. Ο ελεήμονας είναι σαν καρποφόρο ελαιόδεντρο στον οίκο του Θεού, ποτέ
δεν μένει χωρίς ελπίδα στον Θεό, αλλά πάντα ανθίζει, και μοιάζει με αιώνια
ανθισμένο δέντρο και, με ζήλο για την γονιμότητά του, σε όλους και σε κάθε
στιγμή δωρίζει άφθονη ελεημοσύνη. Μακάριος είναι ο ελεήμονας, ότι αυτός θα
κληρονομήσει την Βασιλεία, ετοιμασμένη από την αρχή του κόσμου. Ο Κύριος λέει
στους ελεήμονες: «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν
ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι
φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ
με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με» (Μτ. 25,
34-36).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου