ΛΕΩΝ ΜΠΡΑΝΓΚ: Η ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΟΥΠΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Ἡ Θρησκειολογική σούπα

τῶν νέων Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων

Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας

Κανένας δέν ἀμφισβητεῖ, ὅτι ἡ Ἑλλάδα περνάει ἀπό μία βαθύτατη ἠθική κρίση, ἡ ὁποία εἶναι καί ἡ οὐσιαστική αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κρίσης πού κλονίζει τήν χώρα ἤδη παραπάνω ἀπό μιά 5ετία. Ἐπίσης γίνεται ἀπό ὅλους δεκτό, ὅτι βαρύτατη εὐθύνη γιά τήν κρίση αὐτή, τόσο τήν ἠθική ὅσο καί τήν οἰκονομική, φέρουν τά πολιτικά κόμματα τῆς πατρίδας μας πού ἐκπροσωποῦνται στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο.

Καί ἐνῶ εἶναι φανερό, ὅτι σχεδόν ἀποκλειστικά αὐτά εὐθύνονται, ἔχουν τό θράσος καί ὑπόσχονται ὅτι θά βγάλουν τήν χώρα ἀπό αὐτή τήν δεινή κατάσταση. Σέ μία τέτοια κρίση τό πιό φυσικό πού ἔχει νά κάνει κανείς εἶναι ὁ τονισμός τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἡ ἐνίσχυση τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης τῆς χώρας, ἡ παροχή κάθε βοήθειας στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἐνίσχυση τῆς παιδείας μέσῳ τῆς καλλιέργειας ἰδίως τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ) πού μέ μοναδικό τρόπο καλλιεργεῖ τόν ἄνθρωπο. Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔχει ἐπισημάνει μιά μεγάλη ἀλήθεια λέγοντας: «Ὅταν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται». Πέφτουν ὅλοι οἱ ἠθικοί φραγμοί. Ἡ Ρωσσία πού ἐπί 70 χρόνια ἔζησε στή δύνη τῆς ἀθεΐας, σήμερα βρίσκει πάλι τό δρόμο της μέ τόν ἐπανευαγγελισμό τῆς χώρας. Στήν Ἑλλάδα ὅμως τά πράγματα μοιάζουν νά ἀκολουθοῦν ἄλλη πορεία. Δέν ἐπιχειρεῖται αὐτό τό αὐτονόητο, ἡἐπιστροφή στόν θησαυρό τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τόν ὁποῖο τρεφόταν ἐπί χιλιετίες ὁ λαός της. Ἀντίθετα ἡ χώρα ὠθεῖται ἀπό τίς πολιτικές ἐξουσίες ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ὅλο καί περισσότερο στόν ἀποχριστιανισμό της, στήν ἀθεΐα. Κυριολεκτικά μέ μανία γκρεμίζεται ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπό Χριστό στόν τόπο αὐτό.

Χαρακτηριστικό δεῖγμα αὐτῆς τῆς μανίας τῶν πολιτικῶν ἐξουσιῶν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ περιπέτειες τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά τελευταῖα χρόνια. Φθάνει δέ ἡ μανία αὐτή στή κορύφωσή της μέ τή σημερινή ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ὁ τωρινός Ὑπουργός ἔχει συνυφάνει μέ τό πρόσωπό του σέ μοναδικό βαθμό τόν ἀμοραλισμό, τήν ἀπάτη καί τά ἀσύστολα ψεύδη, προκειμένου νά παρουσιάζει τά ἄσπρα μαῦρα καί τά μαῦρα ἄσπρα.

Μερικά μόνο δείγματα αὐτῆς τῆς «ἱκανότητας» τοῦ κ. Ὑπουργοῦ:

Διακηρύττει κάθε τόσο, ὅτι τό σχολεῖο στήν Ἑλλάδα εἶναι «κοσμικό», ἐνῶ ὁ βασικός νόμος τῆς χώρας, τό Σύνταγμα, ξεκινάει μέ τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐδῶ μόνο δύο δυνατότητες ἑρμηνείας ὑπάρχουν: Ἤ ὁ κ. Ὑπουργός δέν ἔχει ἀνοίξει καθόλου τό Σύνταγμα, πρᾶγμα ὅμως πού τό θεωροῦμε ἐντελῶς ἀπίθανο, ἤ τό κάνει ἀπόλυτα ἐνσυνείδητα μέ βαθύτατη περιφρόνηση πρός τόν Ἑλληνικό λαό πού ἔχει δώσει στόν ἑαυτό του αὐτόν τόν βασικό νόμο καί ἐπιθυμεῖ τήν ἐθνική του συγκρότηση καί τήν λειτουργία τῆς κοινωνίας του νά τήν ρυθμίζει σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ περιφρόνηση πρός τόν Ἑλληνικό λαό συνδέεται, βέβαια, στήν περίπτωση αὐτή μέ ἕναν ἀσύλληπτο αὐταρχισμό καί ἀλαζονεία, ἐπειδή παρά τήν τόσο ρητή ἐπιθυμία τοῦ λαοῦ, ὁ κ. Ὑπουργός ὄχι μόνο διατυμπανίζει συνεχῶς αὐτό τόν κοσμικό χαρακτῆρα τοῦ σχολείου ἀλλά ζητεῖ καί νά τό κάνει πραγματικότητα.

Διακηρύττει καί διαφημίζει ἀπό τηλεόρασης πρός τόν Ἑλληνικό λαό, ὅτι μέ τή διατύπωση «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης» πού ἀναφέρεται στό ἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος μεταξύ ἄλλων ὡς σκοπός τῆς παιδείας, ἐννοεῖται ἀόριστα κάποια θρησκευτική συνείδηση πού πρέπει νά καλλιεργηθεῖ στούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες μαθητές. Καί στό σημεῖο αὐτό σχετικά μέ τήν ἑρμηνεία πού δίνει, θά μποροῦσε πάλι νά ἐπικαλεσθεῖ κανείς τήν ἄγνοια τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Ἤδη ὅμως παραπάνω ἀπορρίψαμε αὐτή τήν ἐκδοχή ὡς ἰδιαίτερα ἀπίθανη. Ἔτσι μένει μόνο νά διαπιστώνουμε τό ἑξῆς: Ὁ κ. Ὑπουργός πρέπει νά γνωρίζει πολύ καλά, ὅτι ἁρμόδιο γιά τήν ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος εἶναι τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ). Καί ἡ ἑρμηνεία αὐτῆς τῆς διατύπωσης «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης» ἔχει δοθεῖ μέ ἀπόλυτη σαφήνεια στίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ 3356/1995 και 2176/1998 καί στήν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ ΔιοικητικοῦἘφετείου Χανίων 115/2012. Σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις αὐτές ὁ ὅρος «θρησκευτική συνείδηση» ἑρμηνεύεται λόγῳ τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος, δηλ. τῆς ἐπίκλησης τῆς Ἁγίας Τριάδος καί λόγῳ τοῦἄρθρου 3 ὅπου ὁρίζεται ἡὈρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία, ὡς ἡὈρθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Ὅμως ἀπόλυτα συνειδητά διαστρέφει τό νόημα τοῦ Συντάγματος, καί μέ περιφρόνηση πρός τήν ἴδια τήν ἔννοια τῆς δημοκρατίας, πού περικλείει τόν διαχωρισμό τῶν ἐξουσιῶν, ἀκυρώνει στήν πράξη τή δικαστική ἐξουσία ὁρίζοντας ὁἴδιος μέ ἀπολυταρχικό τρόπο, τί μέλει γενέσθαι: Γιά νά ἐκπληρωθεῖἡ συνταγματική ἀπαίτηση γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης ὡς σκοποῦ τῆς παιδείας, ὅπως τήν ἐννοεῖὁἴδιος, πρέπει νά προσφέρεται στά Ὀρθόδοξα παιδιά ἡ θρησκειολογική σούπα τῶν νέων Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΑΠΣ) στό ΜτΘ, δηλ. νά διδάσκονται παράλληλα μέ τήν ἀληθινή πίστη τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλες ἕξι θρησκεῖες καί δύο χριστιανικές ὁμολογίες, ἐξισώνοντας ἔτσι τά πάντα. Μέχρι τώρα γινόταν ὄχι διδασκαλία ἀλλά ἐνημέρωση καί ἐξήγηση τῆς πίστης ὅπως καί τοῦ πολιτισμοῦ τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί ὁμολογιῶν. Ἀπό τώρα ὅμως ὁ στόχος προφανῶς θά εἶναι, καί τονίζω πάλι γιά τά Ὀρθόδοξα παιδιά, ἡ ὤθηση τῶν παιδιῶν ἀπό τήν τρυφερή ἡλικία τῶν 8 χρονῶν στή ἀθεΐα, διότι αὐτή εἶναι ἡ συνέπεια τῆς σχετικοποίησης τῶν πάντων πού ἐπιχειρεῖται μέ τά νέα ΑΠΣ τοῦ ΜτΘ ἀπό τήν ἡγεσία τοῦὙπουργείου.

Διακηρύττει, ὅτι προηγήθηκε ἐπί μῆνες διάλογος, πρίν ληφθεῖ ἡ ἀπόφαση γιά τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ στό ΜτΘ. Ὁ διάλογος, τόν ὁποῖο διαφημίζει τόσο ὁ κ. Ὑπουργός, ἐννοεῖται ὅτι διεξήχθη στό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) ἀπό μιά ἐπιτροπή πού εἶχε συσταθεῖ μέ ἀπόφαση τοῦ ἴδιου τοῦ Ὑπουργοῦ καί ἀποτελεῖτο ἐκτός ἀπό τόν πρόεδρο τοῦ ΙΕΠ ἀποκλειστικά ἀπό νεωτεριστές Θεολόγους τοῦ Πανελληνίου Θεολογικοῦ Συνδέσμου «Καιρός», ὁ ὁποῖος ἀποδεδειγμένα συστάθηκε γιά τήν προώθηση καί ἐφαρμογή αὐτῶν τῶν προγραμμάτων καί μέ τόν ὁποῖο παρά τήν ἰσχνή μειοψηφία τῶν μελῶν του διαλέγεται ἀποκλειστικά τό Ὑπουργεῖο καί τό ΙΕΠ. Μάλιστα τά πέντε ἀπό τά 7 μέλη τῆς ἐπιτροπῆς εἶχαν συμμετάσχει στήν ἐπιτροπή ἐμπειρογνωμόνων τῶν νέων ΑΠΣ καί ἄρα εἶχαν ἄμεσο προσωπικό συμφέρον ἀπό τήν ἔκβαση τῆς κρίσης τῆς ἐπιτροπῆς. Γι’ αὐτό καί ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (ΠΕΘ) μέ αἴτησή της στόν Ὑπουργό εἶχε ζητήσει τήν ἐξαίρεσή τους, χωρίς φυσικά νά εἰσακουστεῖ (βλ. petheol.gr)

Ποιά ὅμως μορφή ἔλαβε αὐτός ὁ τόσο διαφημισμένος διάλογος στήν ἐπιτροπή τοῦ ΙΕΠ, ὅπου κλήθηκαν τόσο ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί ἡ ΠΕΘ νά καταθέσουν τίς προτάσεις τους; Φυσικά τήν μορφή πού εἶχε προκαθοριστεῖἀπό τόν ἴδιο τόν Ὑπουργό μέ τήν ἐντολή του πρός τήν ἐπιτροπή, νά μή συζητήσει καμία ἄλλη πρόταση πέραν τῶν πολυθρησκειακῶν νέων ΑΠΣ. Ἡ ΠΕΘ πού ἐκπροσωπεῖ τή συντριπτική πλειοψηφία τοῦ θεολογικοῦ κόσμου στήν Ἑλλάδα κατόπιν αὐτῶν ἀρνήθηκε σέ ἐπιστολή της πρός τόν πρόεδρο τοῦ ΙΕΠ νά συμμετάσχει σ’ αὐτήν τήν παρωδία διαλόγου, ὑπογραμμίζοντας ταὐτόχρονα ὅτι τά τελευταῖα χρόνια «δέν κλήθηκε ποτέ νά συμμετάσχει, παρά τά διαρκῆ αἰτήματά της περί αὐτοῦ, σέ καμία ἐπιτροπή διαλόγου πού ἀφοροῦσε τή σύνταξη ἤ τήν ἀναμόρφωση νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν» (βλ. petheol.gr).

Παραπάνω τονίσαμε, ὅτι τά νέα ΑΠΣ προορίζονται οὐσιαστικά μόνο γιά τούς Ὀρθόδοξους μαθητές. Πῶς καταλήγουμε σ’ αὐτό τό συμπέρασμα; Πρίν ἀποφασιστεῖὁριστικά ἡ ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ ὁ κ. Ὑπουργός εἶχε τονίσει ἐπανειλημμένα , ὅτι ἐάν διατηρεῖτο ὁ Ὀρθόδοξος χαρακτῆρας τοῦ μαθήματος, δέν θά μποροῦσε νά διατηρηθεῖ ὁ ὑποχρεωτικός χαρακτῆρας τοῦ μαθήματος, ἐννοώντας προφανῶς μέ αὐτό ὅτι θά ἔδινε πάλι τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς καί στούς Ὀρθόδοξους μαθητές, δηλ. ἕνα καθεστώς παρόμοιο μέ αὐτό πού ἴσχυε ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2008 μέχρι τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015. Στόχος προφανῶς αὐτῶν τῶν δηλώσεων ἦταν νά ἐκφοβίσει τούς Θεολόγους καθηγητές, οἱὁποῖοι εἶχαν ὑποφέρει ἀπό τό καθεστώς αὐτό τῶν ἀθρόων ἀπαλλαγῶν, βλέποντας τό μάθημά τους νά ἐξευτελίζεται, νά συμφωνοῦν χωρίς καμία ἀντίσταση μέ τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ. Τό καθεστώς αὐτό τῶν ἀθρόων ἀπαλλαγῶν πού ἦταν σέ ἰσχύ μέχρι τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015 εἶχε βέβαια καταδικαστεῖ τελεσίδικα ὡς ἀντισυνταγματικό ἀπό τό Διοικητικό Ἐφετεῖο τῶν Χανίων (ἀπόφαση 115/2012). Ἀλλά, ὅπως εἴδαμε καί παραπάνω, ὁ κ. Ὑπουργός δέν δίνει καί ἰδιαίτερη σημασία στή δικαστική ἐξουσία, ἡ ὁποία, ὅπως φαίνεται, γι’ αὐτόν εἶναι περισσότερο διακοσμητική.

Ἐπίσης στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπαναφέρουμε στή μνήμη μας ὅτι ἀρχικά αὐτά τά προγράμματα εἶχαν προβληθεῖἀπό τούς νεωτεριστές θεολόγους πού τά συντάξανε ὡς ἡ μεγάλη εὐκαιρία γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ ΜτΘ. Ἰσχυρίζονταν, ὅτι μέ αὐτά θά ἀφαιροῦνταν ἀπό τούς ἀμφισβητίες τά ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα, ὅτι θά ἦταν ἕνα μάθημα ὑποχρεωτικό γιά ὅλους καί δέν θά ὑπῆρχε καθόλου ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, ἀφοῦ θά διδάσκονται οἱ βασικές θρησκεῖες μέ βαρύτητα στή θρησκεία τοῦ τόπου, πού εἶναι ἀπόλυτα λογικό καί θεμιτό. Ὅλα αὐτά βλέπουμε σήμερα ὅτι ἦταν ἁπλή διαφήμιση γιά τά νέα ΑΠΣ. Διότι παρά τήν καθιέρωση τῶν νέων ΑΠΣ στήν σχολική πράξη ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό ΜτΘ συνεχίζει νά ὑπάρχει. Μέχρι σήμερα βρίσκεται σέ ἰσχύ ἡ ἐγκύκλιος τῆς 23-1-2015, ἡὁποία περιορίζει τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό ΜτΘ αὐστηρά στούς «μή Χριστιανούς Ὀρθόδοξους μαθητές, δηλαδή ἀλλόθρησκους ἤ ἑτερόδοξους ἤ ἄθρησκους, πού ἐπικαλοῦνται λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης».

Ἔτσι προκύπτει τό ἑξῆς ἐνδιαφέρον στοιχεῖο: Ὅσο τό ΜτΘ εἶχε τόν παραδοσιακό ὀρθόδοξο χαρακτῆρα, ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου ἀπό τό 2008 ἔδινε μέ ἀσαφεῖς διατυπώσεις, ἐντελῶς ἀντισυνταγματικά, σέ Ὀρθόδοξους μαθητές τήν δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, μαθαίνοντάς τους στή ἀπάτη μέ ψευδεῖς δηλώσεις καί χρησιμοθηρία, ἀφοῦ εἶχαν ἕνα μάθημα λιγότερο νά διαβάζουν. Τώρα πού ὁ κ. Ὑπουργός καθόρισε, πάλι ἐντελῶς ἀντισυνταγματικά, μέ τά νέα ΑΠΣ τόν πολυθρησκειακό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ καί μέ τόν τρόπο αὐτό καθιερώνει πλέον ἐλεύθερα τόν προσηλυτισμό καί ὠθεῖ τούς μαθητές στήν ἀθεΐα ἀποκλείει πιά μέ ἀπόλυτη σαφήνεια καί αὐστηρότητα τήν ἀπαλλαγή Ὀρθόδοξων μαθητῶν ἀπό τό ΜτΘ, ἐπιτρέποντας αὐτή τήν ἀπαλλαγή μόνο σέ ἀλλόθρησκους, ἑτερόδοξους ἤ ἄθεους μαθητές. Τώρα πού μέ βάση τούς ἐμπνευστές «θεολόγους» τῶν νέων ΑΠΣ τό μάθημα θά ἔπρεπε νά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ἀνεξαιρέτως ὅλους τούς μαθητές, ἐπειδή δέν ὑπάρχουν πλέον λόγοι θρησκευτικῆς συνείδησης πού θά μποροῦσαν νά ἐπικαλεστοῦν, ἡἡγεσία τοῦὙπουργείου δίνει πάλι σέ μή Ὀρθόδοξους μαθητές τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, προφανῶς γιά νά μή «προσηλυτίζονται» αὐτοί κατά λάθος στήν Ὀρθοδοξία καί γιά νά εἶναι σέ πλεονεκτική θέση ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων συμμαθητῶν τους μέ ἕνα μάθημα λιγότερο. Στούς δέ Ὀρθόδοξους μαθητές ἐπιβάλλει τό μάθημα, γιά νά ὑποστοῦν μέ τήν θρησκειολογική σούπα πού θά διδάσκεται πλύση ἐγκεφάλου καί νά στραφοῦν ἐπί τέλους στόν νέο παράδεισο τῆς ἀθεΐας πού ἐπαγγέλλεται ἐκεῖνος καί τό κόμμα τοῦ (βλ. τίς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ στίς 25/7/2016 γιά μιά «Νέα Ἑλλάδα. Τήν Ἑλλάδα τοῦ 2021», ἡ ὁποία θά προκύψει ἀπό τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καί τήν μετατροπή τῆς χώρας σέ οὐδετερόθρησκο κράτος).

Σέ ὅλα τά παραπάνω προστίθεται ἕνα ἀκόμα στοιχεῖο πού ἐπιβεβαιώνει μέ ἀκλόνητο τρόπο τή θέση μας, ὅτι τά νέα ΑΠΣ στοχεύουν βασικά στούς Ὀρθόδοξους μαθητές. Τήν ἴδια ἐποχή πού προωθοῦσε ὁ κ. Ὑπουργός τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ ψηφίστηκε στό Κοινοβούλιο ὁ νόμος 4386/11-5-16 (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), ὅπου στό ἄρθρο 55 «Ρύθμιση θεμάτων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦὙπουργείου Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων» καί στήν παρ. 5 νομοθετήθηκαν τά ἀκόλουθα: «5. Στό ἄρθρο 16 τοῦ Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ὡς ἀκολούθως: «4. Κατ’ ἐξαίρεση, ἐφόσον στά δημόσια δημοτικά σχολεῖα των μέ ἀριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) καί 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων τῶν Ὑπουργῶν Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί Οἰκονομικῶν δέν ὑπηρετεῖ δάσκαλος τοῦ Καθολικοῦ δόγματος ἤ τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας καί γλώσσας γιά τήν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν τῶν μαθητῶν τοῦ Καθολικοῦ δόγματος ἤ τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας καί γλώσσας ἀντίστοιχα, μετά ἀπό σχετική εἰσήγηση τῶν ἁρμοδίων Περιφερειακῶν Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, εἶναι δυνατή ἡ πρόσληψη, ἀνά σχολικό ἔτος, ἐκπαιδευτικοῦἐκτός τῶν οἰκείων πινάκων ἀναπληρωτῶν ἐκπαιδευτικῶν γιά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν τοῦ Καθολικοῦ δόγματος καί γιά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καί γλώσσας τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας. Ἡἐπιλογή καί πρόσληψη τοῦἐκπαιδευτικοῦ γίνεται μέ ἀπόφαση τοῦὙπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων, ὕστερα ἀπό πρόταση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) καί τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) ἀντίστοιχα». Τά δικαιώματα αὐτά, τά ὁποῖα ἡ κυβέρνηση πολύ καλῶς σύμφωνα μέ τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης (ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος) καθιερώνει μέ τόν παραπάνω νόμο γιά τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος καί γιά τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο καί πού ἤδη ἰσχύουν γιά τή μουσουλμανική κοινότητα στή Θράκη, γιατί δέν ἰσχύουν καί γιά τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τούς Ὀρθόδοξους μαθητές; Μήπως στά μάτια τῆς Κυβέρνησης ἡἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα καί οἱ πιστοί της εἶναι ὑποδεέστεροί τῶν παραπάνω θρησκευτικῶν μειονοτήτων; Γιατί αὐτός ὁ θρησκευτικός ρατσισμός εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν πιστῶν της; Γιατί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, Ἑβραῖοι καί Μουσουλμάνοι Ἕλληνες μαθητές νά ἔχουν τό δικαίωμα νά διδάσκονται τή δική τους θρησκεία, καί μάλιστα μέ ἐκπαιδευτικούς τῆς ἐπιλογῆς τῶν θρησκευτικῶν τους κοινοτήτων, καί οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μαθητές νά ταΐζονται μέ αὐτή τή θρησκειολογική σούπα τῶν νέων ΑΠΣ τοῦ ΜτΘ; Αὐτή εἶναι ἡ Νέα Ἑλλάδα πού ἐπαγγέλλεται ὁ Ὑπουργός Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων καί ἡ Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ;

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 170 Ὀκτώβριος 2016 

http://aktines.blogspot.gr